Смаляні́ца[2]вёска ў Пружанскім раёне Берасьцейскай вобласьці. Уваходзіць у склад Хараўскога сельсавету. Знаходзіцца за 20 км на паўночны ўсход ад Пружанаў, 33 км ад чыгуначнай станцыі Аранчыцы на лініі БаранавічыБерасьце.

Смаляніца
трансьліт. Smalianica
Царква сьвятога Мікалая
Царква сьвятога Мікалая
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Берасьцейская
Раён: Пружанскі
Сельсавет: Хараўскі
Насельніцтва: 313 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1632
Паштовы індэкс: 225146[1]
СААТА: 1256875086
Нумарны знак: 1
Геаграфічныя каардынаты: 52°42′17″ пн. ш. 24°38′13″ у. д. / 52.70472° пн. ш. 24.63694° у. д. / 52.70472; 24.63694Каардынаты: 52°42′17″ пн. ш. 24°38′13″ у. д. / 52.70472° пн. ш. 24.63694° у. д. / 52.70472; 24.63694
Смаляніца на мапе Беларусі ±
Смаляніца
Смаляніца
Смаляніца
Смаляніца
Смаляніца
Смаляніца
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Мінуўшчына

рэдагаваць

За расейскім часам — у Носкаўскай воласьці Пружанскага павету Гарадзенскай губэрні[3]. У 1886 616 мяшканцаў, 50 дымоў, 1807 дзесяцінаў зямлі, царква, школа, піцейны дом[4]. Паводле перапісу 1897 року 860 жыхароў, 114 двароў, царква, народная вучэльня, хлебазапасная крама.

За польскім часам — у гміне Носкі[5], а з 1926 року — у гміне Руднікі[6] Пружанскага павету Палескага ваяводзтва. У вёсцы дзейнічала падпольная ячэйка КПЗБ, у 1924 на шматлюдным мітынгу выступіла з прамовай удзельніца рэвалюцыйнага руху Вера Харужая.

Зь верасьня 1939 року ў складзе БССР, з 15 студзеня 1940 у складзе Пружанскага раёну Берасьцейскай вобласьці.

Насельніцтва

рэдагаваць
  • XX стагодзьдзе: 1959 год — 818 жыхароў (перапіс); 1970 год — 615 жыхароў; 1999 год — 405 жыхароў
  • XXI стагодзьдзе: 2003 год — 344 жыхары, 147 гаспадарак; 2005 год — 345 жыхароў, 148 двароў[7]; 2010 год — 313 жыхароў

Культура

рэдагаваць

Дзейнічае фальклёрны гурт «Смаляніца»[8].

Турыстычная інфармацыя

рэдагаваць
  1. ^ Алфавитный список улиц по Смоляница (рас.) Пружанский район. БелпоштаПраверана 17 лістапада 2011 г.
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 255
  3. ^ Słomianica // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — Warszawa, 1889. — S. 814
  4. ^ Smolanica // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 2: Januszpol — Wola Justowska. — Warszawa, 1902. — S. 598
  5. ^ Smolanica, вёска. Radzima.net. Праверана 23 сакавіка 2012 г.
  6. ^ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 stycznia 1926 r. o niektórych zmianach terytorjalnych w powiecie prużańskim, w województwie poleskiem (Dz.U. Nr 7, poz. 46) (пол.) (pdf) Internetowy System Aktów Prawnych. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Праверана 23 сакавіка 2012 г.
  7. ^ Смаляніца // Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 4. Кн. 2. — Менск, 2007. — С. 535
  8. ^ Ганна Пятроўская (15 кастрычніка 2011) Сваты скачуць польку. Sami o Sobie. Miesięcznik społeczno-kulturalny. Праверана 17 лістапада 2011 г.
  9. ^ д. Смоляница. Храм во имя Свт. Николая Чудотворца (1903) (рас.) Православие.by Праверана 23 сакавіка 2012 г.
  10. ^ Кафедра безопасности жизнедеятельности: коллектив (рас.). Беларускі дзяржаўны тэхналягічны ўнівэрсытэтПраверана 17 лістапада 2011 г.
  11. ^ И. М. Матовский. Слободенюк Николай Иннокентьевич (рас.). Энциклопедия «Челябинск». Праверана 17 лістапада 2011 г.

Літаратура

рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць

  Смаляніцасховішча мультымэдыйных матэрыялаў