Вікіпэдыя

Парнаграфія ў Эўропе

Парнаграфія ў Эўропе вырабляецца некалькімі вытворцамі, якія перадаюць свае вырабы ва ўсю Эўропу. Сярод іх можна назваць некалькі вялікіх грамад: Асабісты Мэдыя Гурт, якая спраўна і ўдала перанялаў у 1990-ыя гады пануючае месца на порнарынку ў грамады Цьвет Бясплоднае Таварыства. Большасьць краінаў Эўропы маюць сваіх тутэйшыя порнавытворцаў. Напрыклад, Партугалія — «Натуральвідэа»; Сэрбія — «Гексар». Яны маюць розную сьцепень пагрозы для долі на рынку для пануючых міжнародных эўрапейскіх порнавытворцаў. Праўны стан парнаграфіі розьніца ў залежнасьці ад краіны. Усе краіны забараняюць і караюць за порнавытворчасьць для продажу, але ў розных краінах порнавырабы хаваюцца пад назвамі «эротыка, кіно для дарослых», што дае магчымасьць хавацца ад пакараньня. Баўгарыя, Беларусь, Польшча, Расея, Украіна забараняюць стварэньне грамадаў па вытворчасьці порнавырабаў, што прывяло ў іх да значнае долі завозу порнавырабаў. Пры тым, што порна ня зьнікла з тых краінаў.

Азэрбайджан рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Азэрбайджане

Азэрбайджан мае права, якое забараняе і карае парнаграфію. Карны закон Азэрбайджану (§ 3 Закону «Аб сродках масавае інфармацыі» ад 7 сьнежня 1999 году.) азначае «парнаграфічныя матэрыялы», як мастацкую работу, пераздымкі на фатаграфію карцінаў, ведаў і іншых матэрыялаў, дзе галоўнае значэньне — непрыстойны й непрымальны паказ голага цела чалавека і дзьвіганьне цела пад час плоцкага каханьня чалавека. Парнаграфія ў Азэрбайджане можна купіць у сталіцы м. Баку, а іншыя месцы ў краіне цяжка купіць порнавырабы. Існуюць навіны, дзе гаворыцца аб тайным перавозе порнавырабаў з-за мяжы[1]. У 1998 годзе Азэрбайджан прыняў міжнародны дагавор, які пасьля праходу праз Сойм краіны быў названы Закон «Аб правах дзіцяці». У 1999 годзе прынялі наступныя меры: Закон «Аб сродках масавае інфармацыі», «Плян мераў па перадухіленьню бедаў бяздомных дзяцей», «Земскі плян дзеяньняў па барацьбе з торгам людзьмі»[2].

Альбанія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Альбаніі

Альбанія — краіна, дзе парнаграфія забароненая законам. Людзі караюцца за вытворчасьць, перадачу, расхвальваньне, завоз з-за мяжы, продаж і абнародваньне парнаграфічных вырабаў з удзелам асоб ва ўзросьце да 18 гадоў. Дзіцячая парнаграфія строга караецца[3].

Аўстрыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Аўстрыі

У 1990 годзе земскі Закон «Аб барацьбе са злосным абнародваньнем і для аховы душы маладых людзей» быў прыняты для ўпарадкаваньня парнаграфіі ў Аўстрыі. У 1994 годзе забарона дзіцячае парнаграфіі была дабаўленая ў права Аўстрыі. Заканадаўства дае права купляць мяккую парнаграфію асобам ва ўзросьце 16 і больш гадоў, а жорсткую парнаграфію можа купіць асоба ва ўзросьце з 18 і больш гадоў. Абнародваньне парнаграфіі і іншых вырабаў с насільнымі дзеяньнямі забароненае[4].

Баўгарыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Баўгарыі

У час існаваньня Народнае Рэчыпаспалітае Баўгарыя (1946—1990) парнаграфія была даступная для абмежаванага кола асоб. Порнавырабы тайна перавозілі з-за мяжы. Пасьля падзеньня ўраду бальшавікоў у 1990-ыя гады порнавырабы (часопісы, фотаздымкі, відэа й г. д.) пачалі прадавацца на рынках. Першы порнафільм у Баўгарыі быў зьняты ў 1992 годзе[5].

Выраб і перадача іншым асобам порнавырабаў у Баўгарыі[6]. Здымкі парнаграфіі і перадача ў жывым этэры плоцкага каханьня забароненыя законам. У Баўгарыі няма прызнаных дзяржаваю порнавытворцаў.

Кара за выраб або перадачу парнаграфіі прадугледжана ў памеры аднаго году ў затворы ў астрозе (або да двух гадоў, калі злачынец карыстаўся сецівам) і навязка ад 1000 да 3000 Баўгарскіх леваў. Асобна ў праве Баўгарыі выдзеленая кара за валоданьне або перадачу трэцім асобам дзіцячае парнаграфіі. За яе прадугледжаная кара да аднаго году затвору ў астрозе, або навязка да 2000 баўгарскіх леваў[7][8].

Беларусь рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Беларусі

Беларусь мае права, дзе парнаграфія забароненая і карецца законам. Вытворчасьць, перадача, расхвальваньне, абнародваньне, хаваньне для продажу і / або паказу парнаграфіі караецца карным законам грамадзкімі работамі, навязка або затвор у астрог да 4 гадоў[9].

Бэльгія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Бэльгіі

Парнаграфія ў Бэльгіі забароненая і караецца законам, але ў краіне існуюць грамады, якія прадаюць порнавырабы свае вытворчасьці і завезеныя з-за мяжы.

Вугоршчына рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Вугоршчыне

Вугошчына пачала ствараць большасьць порнавырабаў пасьля падзеньня ўраду бальшавікоў у 1989 годзе. З 1944 па 1989 гады вытворчасьць кіно, друк кнігаў быў пад строгім наглядам дзяржавы і з-за таго не было магчымасьці стварыць прамысловую вытворчасьць порнавырабаў. Пасьля 1989 году дзяржаўная ўлада была аслабленая і тым пачалі карыстацца вытворцы порна. У краіну пачалі прыяжджаць прадстаўнікі прадпрыемстваў Заходняе Эўропы: Францыі, Нямеччыны, Галянлыі, Італіі й г. д. Некаторыя зь іх пачалі вытворчасьць порнавырабаў: порнастужкі, порназдымкі й г. д. На думку порнавытворцаў Вугоршчына мела перавагі: невялікія расходы на заробкі порнаактораў, адсутнасьці пагрозы ціску з боку дзяржавы, вялікая колькасьць маладых і распушчаных бальшавіцкаю ўладаю жанчын. У Вугоршчыне зь лёгкасьцю можна знайсьці жанчын і мужчын, якія могуць згадзіцца на здымкі з адхіленьнямі: плоцкі чын у зад і розныя спосабы групавога плоцкага каханьня.

Вялікабрытанія й Паўночная Ірляндыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Вялікабрытаніі й Паўночнае Ірляндыі

Вялікабрытанія й Паўночная Ірляндыя забараняе й карае парнаграфію.

«У Брытаніі парнаграфія больш апісана правам, чым у іншых Англамоўных краінах, або ў Заходняе Эўропе»

Права Вялікабрытаніі мае забарону парнаграфіі: абнародваньне, перадача другім асобам і валоданьне парнаграфіяю ў любым выглядзе, у тым ліку голыя чалавечыя целы і купальнікі. Такія законы робяць незаконным любыя здымкі голага чалавечага цела й плоцкага каханьня. Аднак у жыцьці порнавырабы прадаюцца ў крамах і іх могуць купіць дарослыя.

У краіне няма буйных вытворцаў порна, але існуюць асабістыя невялікія порнавытворцы. Яны прадаюць свае вырабы па-за Брытанію празь сеціва. Да выхаду Брытаніі з Эўразьвязу ў 2021 годзе, яна была адзіным чальцом Эўразьвязу, дзе быў забаронены прывоз з-за мяжы порнавырабаў для асабістага карыстаньня. Мытня Вялікабрытаніі ў 2004—2005 гадах адабрала 96 783 штук порнавырабаў[10]

У 2005 годзе брытанская порнапрамысловасьць была ацэненая ў памеры каля 1 млрд ф. ст.[11].

Гішпанія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Гішпаніі

Парнаграфія пад час праўленьня Франка была забароненая. Усе кінатэатры, часопісы, газэты былі пад строгім наглядам, бо дзяржава старажыла саю бясьпеку. Многія гішпанцы выязджалі ў Францыю, каб паглядзець непрыстойнае дзіва[12].

Пасьля сьмерці Франка ў 1975 годзе[12]. На працягу аднаго году насельніцтва магло глядзець жорсткае порна ў кінатэатрах. Мяккая парнаграфія стала паказвацца адразу ж і гэта працягваецца да 2022 году. Іх назвалі «неадзетым» дзівам і ўключае ў сябе вядомыя ў Гішпаніі карціны:

Часопіс «Гутарка»[e] быў заснаваны ў 1975 годзе і меў здымкі акторак. Часам тыя здымкі былі з голымі жанчынамі, або іх адзеньне нічога не прыкрывала[12].

Грэцыя рэдагаваць

Асноўныя артыкулы: Парнаграфія ў Грэцыі і Грэцкая парнаграфія

Грэцыя — заснавальнік парнаграфіі. Самыя першыя ў Эўропе парнаграфічныя вырабы былі створаныя ў Грэцыі. Іх творы захоўваюцца ў бібліятэках усяго сьвету.

Сучасная Грэцыя напоўненая порнавырабамі. Права Грэцыі забараняе порнавырабы з удзелам асоб да 18 гадоў. Порнавырабы прадаюцца ў розных месцах: Сэкс-шоп, рынкі, крамы і кіёскі. Маюцца айчынныя порнавытворцы. Часта для здымкаў парнастужак прыяжджаюць у Грэцыю зь іншых краінаў[13]. Дзіцячая парнаграфія незаконная і караецца затворам у астрозе і навязкаю грошамі[14].

Данія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Даніі

Забарона парнаграфіі ў літаратуры была прынятая ў 1967 годзе. У 1969 годзе Данія стала першаю краінаю ў сьвеці, якая ўзаконіла парнаграфію[15]. Паспалітыя людзі ў Даніі маюць лёгкі доступ да порнавырабаў.

Порнавырабы з удзелам асоб да 18 гадоў забаронае і караецца.

Ірляндыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Ірляндыі

Ірляндыя ня мае падрабязна апісанага права аб парнаграфіі. У краіне маецца закон аб забароне дзіцячае парнаграфіі, г. зн. парнаграфіі з удзелам асоб да 18 гадоў[16].

Ісьляндыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Ісьляндыі

Іьсляндыя мае забарону абнародваньня парнаграфіі[17]. Парнаграфія караецца навязкаю або затворам у астрог да 6 месяцаў. Парадача дзіцячае парнаграфіі караецца навязкаю або затворам у астрог да 2 гадоў. У 2013 ісьляндзкі Ўрад прапанаваў забараніць у сеціве порна з насільствам[18][19], ісьляндзкі Сойм пачаў абгаворваньне забароны парнаграфіі ў сеціве[20].

Італія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Італіі

Італія мае самую старадаўнюю порнавыворчасьць у Заходняе Эўропе. Яе порнавырабы ўжо назвываюцца клясыкаю: Дэкамэран, творчасьць Адраджэньня й г. д. У 1970-ыя гады Італія мае прамысловую порнавытворчасьць мяккае парнаграфіі. Першаю порнастужкаю ў Італіі лічыцца карціна Чырвоны тэлефон 1983 году і зьнятага людзьмі Рыкарда Шычы і ІлёнаСталер. Карціна была ў адкрытым пракаце, але ў 1986 годзе яе забаранілі для адкрытага пракату.

Кіпр рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія на Кіпры

Парнаграфія ў Кіпры забароненая і караецца законам, але ў краіне існуюць грамады, якія прадаюць порнавырабы завезеныя з-за мяжы.

Латвія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Латвіі

Латвія мае права, дзе забаронены продаж і перадачу трэцім асобам порнавырабаў[21]. Порнавырабы не прадаюцца ў месцах для агульнага доступу.

Летува рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Летуве

Летува мае права, якое забараняе перадачу трэцім асобам парнаграфічныя матэрыялы. Карны закон Летувы карае асоб, якія хочуць раздаваць, ствараць або хаваць парнаграфічныя матэрыялы, грамадзкімі работамі, або навязкаю, або абмежаваньнем свабоды, або затворам у астрозе да 1 году[22].

Мальта рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Мальце

Мальта мае права, дзе парнаграфія і непрыстойныя матэрыялы забароненыя ў адпаведнасьці з законам ад 2016 году. Карны закон забараняе:

  • выраб, друк, увоз у краіну, перадачу другім асобам і вываз з краіны парнаграфіі;
  • друкаваньне, маляваньне малюнкаў, карцінаў; здыманьне на фота; пісаньне кнігаў, пісьмаў з непрыстойнасьцямі;
  • перадача парнаграфіі другім асобам;
  • паказ парнаграфіі ў грамадзкім месцы.

Пастанова ад 21 лютага 2011 году[23] прынятага Судом па карных скаргах, якая абвінаваціла Алякандра Бальдачыні ў паказе мяккае і жорсткае парнаграфічнае стужкі ў Гарадзкім тэатры сьвету ў месьце Валета[24].

У іншае справе, вучань Марк Камірэлі і пісар быў прызнаны невінаватым у злачынстве § 208 Карнага закону і § 7 Закону аб прасе за абнародваньне непрыстойнага расказу пад назваю «Выправі, што зламаў.»[f] у газэце «Рэальта». Яна раздавалася бясплатна ў Дзяржаўным ВНУ Мальты. Першым справу слухаў Земскі суд, а потым Суд па карных скаргах . Усе суды апраўдалі падазронага[25].

У 2015 годзе міністар грамадзкага правасудзьдзя Овэн Банічы пачаў работу па заканадаўству аб порнавытворчасьці, дзе дзяржава магла ўзаконіць порнавырабы і дазволіць іх паказ[26].

У 2016 гозе мальтыйскі Сойм дазволіў большасьць порнавырабаў[27].

Малдова рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Малдове

Парнаграфія ў Малдове абмежаваная правам і ня можа быць паазанае ў грамадзкім месцы.

Нарвэгія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Нарвэгіі

Нарвэгія забараняе й карае парнаграфію. Да 2006 году права краіны забараняла перадачу другім асобам, продаж жорсткае парнаграфіі, але не каралася валоданьне ёю. Вытворчасьць порнавырабаў не была забароненая, бо для Нарвэгіі вытворчасьць была дзіўным учынкам з-за адсталасьці краіны. Здымкі на фотакартку і відэа было забароненае. Крыніцамі порнавырабаў для паспалітага насельніка краіны былі рыбакі і падарожныя асобы, якія прывозілі порнавырабы з-за замежжа: Швэцыя, Данія, Нямеччына, Галяндыя, Францыя, Расея й г. д.

Тэлебачаньне паказвала міжножныя часткі чалавечага цела замазанымі чорнаю плямаю. 7 сьнежня 2005 году Вярхоўны суд Нарвэгіі апраўдаў выдаўца часопіса, які друкаваў жорсткае порна на сваіх старонках у 2002 годзе.

14 сакавіка 2006 году парнаграфія, дзе паказанае плоцкае каханьне мужчыны з жанчынаю перастала карацца. У цэлым прадаўцы відэа для дарослых пачалі спакойна прадаваць дзіва з порнавырабамі.

Па стане на 1 студзеня 2022 году права Нарвэгіі карае парнаграфію з удзелам дзяцей, зьвярэй, трупалюбства, насільніцтва, біцьцё, або любое насільства[28][29][30].

Нідэрлянды рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Нідэрляндах

Парнаграфія ў Нідэрляндах забароненая і караецца законам. Права краіны мае розныя кары за розныя злачынствы:

  • § 240а забараняе паказ парнаграфічных карцінаў дзецям маладзейшым за 16 гадоў. Караецца затворам у астрог да 1 году, або навязкаю да 2000 эўра[31].
  • § 240б забараняе дзіцячую парнаграфію, якая азначаецца, як паказ выявы асобы да 18 гадоў пад час плоцкага каханьня. Караецца затворам у астрог да 4 гадоў, або навязкаю да 78 000 эўра[32].
  • § 248э забараняе заляцаньне празь сеціва да асоб да 15 гадоў для плоцкага каханьня, або здымкаў порна зь ім/ёю. Караецца затворам у астрог да 2 гадоў, або навязкаю да 20 000 эўра[33].
  • § 254а забараняе порна са зьвярамі. Караецца затворам у астрог да 6 месяцаў, або навязкаю да 7 800 эўра[34].

Нямеччына рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Нямеччыне

Парнаграфія шырока прадстаўлена ў краіне, акрамя порна зь дзецьмі. Паспаліты чалавек можа зь лёгкасьцю знайсьці порнавырабы ў сеціве, або тэлебачаньні. Нямеччына — самы вялікі вытворца ў Эўропе парнаграфічных вырабаў. Існуюць прызнананыя дзяржаваю вытворцы порнавырабаў. Сэбастыян Эдаты

Партугалія рэдагаваць

Партугалія забараняе й карае парнаграфію. Аднак жорстая парнаграфія паказваецца ў кінатэатрах для дарослых. Часопісы й дзівазапісы прадаюцца ў крамах, але яе купіць маюць толькі асобы ад 18 гадоў. Разам з тым, тэлебачаньне не паказвае порна, а яго паказвае толькі кадаваныя тэлеканалы, кабэльнае тэлебачаньне.

Дзіцячая парнаграфія забароненая. Яна мае азначэньне, як парнаграфія з удзелам асоб да 18 гадоў.

Доступ да порнавырабаў маюць асобы, якія дасягнулі ўзросту 18 гадоў. Яны могуць заключаць дагаворы з адпаведнымі тэлеканаламі.

Польшча рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Польшчы

Польшча забараняе і карае парнаграфію. Карны закон краіны (Артыкул 202) па стане на верасень 1998 году забараняе вытворчасьць, валоданьне порнавырабаў з асобамі да 18 гадоў, са скатом, дзеі з насільствам/гвалтам. Забараняецца й караецца паказ порнавыпабам асобам, якія ня хочуць яе глядзець[35].

Расея рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Расеі

Расея забараняе й карае парнаграфію, але Расея, разам з тым, — адзін з найбольшых вытворцаў порнавырабаў Эўропы й сьвету. Большасьць порнавырабаў ствараецца ў Маскве і Санкт-Пецярбургу. Значная частка поорнавытворцаў мае сувязі з порнавытворцамі ЗША і Эўропы.

Пасьля распаду СССР Расея стала незалежнаю. Замежныя прадпрыемствы пачалі пранікаць на рынак краіны. Іх вабіла перавагі: невялікія расходы на заробкі порнаактораў, адсутнасьці пагрозы ціску з боку дзяржавы, вялікая колькасьць маладых і распушчаных бальшавіцкаю ўладаю жанчын. У Расеі зь лёгкасьцю можна знайсьці жанчын і мужчын, якія могуць згадзіцца на здымкі з адхіленьнямі: ММ, ЖЖ, плоцкі чын у зад і розныя спосабы групавога плоцкага каханьня.

Выраб, перадача другім асобам, адкрыты паказ парнаграфіі караецца ад 2 да 6 гадоў затвору ў астрог. Раскомнагляд можа забараніць любую старонку ў сеціве. У 2015 годзе быў забаронены ў сеціве Порнакапа і яшчэ дзесяць порнастаронак[36].

Румынія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Румыніі

Парнаграфія ў Румыніі абмежаваная і даступная ў адпаведнасьці з правам толькі для дарослых асоб.

Сэрбія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Сэрбіі

Парнаграфія ў Сэрбіі забароненая для грамадзкага прагляду. Простыя грамадзяне могуць купляць і глядзець порнавырабы. Дзіцячая парнаграфія ў краіне забароненая і караецца.

Турэччына рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Турэччыне

Турэччына — краіна са значным уплывам ісламу на грамадзтва, таму слова «парнаграфія» не зусім правільна прымяняць. Больш правільна карыстацца словам непрыстойнасьць, бо ў Турэчччыне маецца розьніца ў разуменьні «прыстойнага» й «непрыстойнага» для грамадзкага прагляду. У Эўропе пад уплывам савецкага (атэістычнага) разуменьня жанчын сталі распуснымі, больш таго, сваю распуснасьць яны ня лічаць за распуснасьць.

Пасьля 1918 году Турэччына была абвешчаная неісламскаю краінаю. Новы галава краіны Кемаль Атацюрк разарваў адносіны зь ісламам. Жанчыны ў дзяржаўных установах сталі:

  • адзявацца непрыстойна:
    • валасы на галаве не закрытыя хусткаю;
    • спадніца магла быць вышэй за калені;
    • не закрываць рукі, плечы і грудзі вышэй саскоў;
  • купацца ў любым месцы у купальніках;
  • выходзіць з дому ў любы дзень і нават ноччу;
  • пьянстваваць разам з мужчынамі і курыць;
  • замужнія жанчыны маглі спаць з многімі мужчынамі;
  • незамужнія жанчыны маглі спаць з мужчынамі.

Тэлебачаньне, газэты, часопісы запаланілі здымкі жанчын з адкрытымі валасамі галавы, у кароткіх спадніцах, у штанах, у купальніках.

Для ісламу ўсе вышэй напісаныя дзеі — непрыстойнасьць і распуста, а для сучаснае савецка-атэістычнае Эўропы прыстойныя, нават, нявінныя дзеі. Яны ня могуць быць прызнаныя «парнаграфіяю».

У краінах ісламу Турэччына крэпасьць парнаграфіі і непрыстойнасьці. У краіне за згоды дзяржавы маецца вытворчасьць порнавырабаў, нават па савецка-атэістычным разуменьні слова парнаграфія. У 1970-ыя гады Турэччына пад уплывам італійскага кіно пачала ствараць мяккія камэдыі, але першае жорсткае порна было створанае ў 1979 годзе пад назваю «Такая жанчына».

Украіна рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ва Ўкраіне

Украіна забараняе й карае парнаграфію. У 2009 годзе галава краіны Віктар Юшчанка падпісаў закон[37]. Ён быў адобраны соймам Украіны[38]. Валоданьне, перадача другім асобам, продаж і выраб парнаграфіі забароненае й караецца. Валоданьне парнаграфіі можа карацца навязкаю, або затворам у астрог да 3 гадоў. Парнаграфія азначаецца, як грубае, праціўнае, цынічнае, непрыстойнае апісаньне плоцкага каханьня, якая ня мае іншых мэтаў, паказ міжножных частак цела, неэтычныя часткі плоцкага каханьня, плоцкія адхіленьні, праўдзівыя карціны, якія не адпавядаюць азначэньню прыстойнасьці і прыніжае чэсьць і павагу чалавека, бо распальвае плоцкія похаці[39].

Парнаграфія для «мэдычных задачаў» дазволеная й не караецца[40].

Віска, адна зь вядомых порнаакторак, мела ганеньні на Ўкраіне. Яны ад’ехала з Украіны ў Чэхію, дзе спрабавала знайсьці прытулак. Ёй адмовілі[41].

Фіншчына рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Фіншчыне

Дзіцячае парнаграфія забароненая, разам з порнавырабамі з насільлем і скоталожніцтва[42]. Продаж у крамах дазволены, але яго можна прадаваць асобам ад 18 гадоў і вышэй. Мяккаю парнаграфію можна прадаваць асобам ад 15 год і старэй.

Па стане на 1 студзеня 1999 увесь порнадрук быў забаронены[43].

Францыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Францыі

Парнаграфія ў Францыі забароненая, але простыя людзі маюць лёгкі доступ да порнавырабаў. З XVII стагодзьдзя і да 1940-ых гадоў Францыя была адным з галоўных порнавытворцаў Эўропы. Толькі пасьля Другое сусьветнае вайны Францыя саступіла свае першанства Нямеччыне і ЗША.

Харватыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Харватыі

Парнаграфія ў Харватыі забароненая і караецца законам, але ў краіне існуюць грамады, якія прадаюць порнавырабы завезеныя з-за мяжы.

Чэхія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Чэхіі

Парнаграфія ў Чэхіі была пад забаронаю, але пасьля Аксамітнага перавароту ўлада бальшавікоў рухнула і ўлада дзяржавы стала слабаю. Новыя ўлады дазволілі стварыць прадпрыемства па вырабе порна. Сярод іх можна назваць студыя LegalPorno, яно месьціцца ў м. Прага.

Чэскі ўрад спрабуе бараніць СМІ ад перадачы ў жывы этэр дзіцячага порна. Продаж і перадача дзіцячага порна караецца затворам у астрог да 2 гадоў. Валоданьне дзіцячым порна стала незаконным у 2007 годзе і караецца затворам у астрог да 2 гадоў. Чэскі карны закон забараняе продаж, перадачу парнаграфіі, дзе маецца скоталожніцтва і парнаграфію з насільлем. За гэта пагражае кара да 1 году затвору ў астрозе[44].

Швайцарыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Швайцарыі

Швайцарыя забараняе й карае парнаграфію. Карны закон (§ 197) карае за паказ асобе да 18 гадоў порнавырабаў затворам у астрог да 3 гадоў, або навязкаю. Азначэньне дзіцячае парнаграфіі ў Швайцарыі падобнае да міжнароднага. Дзіцячая парнаграфія — любая парнаграфія з удзелам асоб да 18 гадоў, або асоб за 18 гадоў, але выгляд іх падобны да асоб да 18 гадоў. Парнаграфія ўключае ў сябе дзіва, дзе паказанае скоталожніцтва й працэс дэфекацыі.

Чалавечыі фекаліі й іншыя прадукты жыцьцядзейнасьці бяз плоцкага каханьня зь ліпеня 2014 году не называюцца жорсткаю парнаграфіяю[45].

Асобы ва ўзрсьце 16 гадоў і болей могуць глядзець порнавырабы (§ 197 Карнага закону Швайцарыі).

Парнаграфічныя матэрыялы могуць мець гістарычнае й культурнае значэньне і іх тады не прызнаюць парнаграфічнымі. Яны ахоўваюцца правам Швайцарыі[46].

Швэцыя рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Швэцыі

Швэцыя ня мае права, дзе апісваюцца адносіны зьвязаныя з вырабам і паказам парнаграфіі[47]. У краіне прадаюцца порнавырабы, але іх не прадаюць асобам да 18 гадоў. Скоталожніцтва ня мае забароны, але зьверы знаходзяцца пад аховаю дзяржавы і могуць вытворцы карацца за зьдзек над зьвярамі.

Удзел асоб да 18 гадоў у парнаграфіі забароненае. Запіс, загрузка, перадача другім асобам, або глядзеньне парнаграфічных фотаздамкаў і запіс дзіва з удзелам дзяцей забароненае й караецца[48].

Швэдзкае права азначае дзіцячаю парнаграфію, як непрыстойныя здымкі. Вярхоўны суд Швэцыі меў асобнае рашэньне, дзе абараніў хэнтай і лялікан ад пагрозы забароны. Яны былі азначаныя, як частка культуры Японіі і яны будуць карацца толькі ў выпадку беспасярэдняе пагрозы нанясеньня шкоды дзіцяці. Карціны не павінныя быць падобнымі на дзяцей, а тады яны ня будуць забароненыя[49][50].

Эстонія рэдагаваць

Асноўны артыкул: Парнаграфія ў Эстоніі

Парнаграфія ў Эстоніі забароненая, але паспалітыя людзі маюць лёгкі доступ да поравырабаў[51].

Глядзіце таксама рэдагаваць

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Па-гішпанску: «Las eroticas vacaciones de Stela».
  2. ^ Па-гішпанску: «El mundo maravilloso del sexo».
  3. ^ Па-гішпанску: «Trampa sexual».
  4. ^ Па-гішпанску: «La orgia».
  5. ^ Па-гішпанску: «Interviu».
  6. ^ Па-мальтыйску: «Li Tkisser Sewwi».

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Sex in Azerbaijan. www.azerb.com (by travel-images.com). Праверана 22 сьнежня 2015 г.
  2. ^ Information concerning the questionnaire of the Special Rapporteur on the sale of children, child prostitution and child pornography (Дакумэнт) — крыніца неіснуе http://www.ohchr.org/english/issues/children/rapporteur/Russia%20Gov%20Translation.doc. Праверана 5 кастрычніка 2006 г.
  3. ^ Criminal Code of the Republic of Albania. Article 117. Праверана 11 ліпеня 2013 г.
  4. ^ Robert T. Francoeur, Raymond J. Noonan (2004) The Continuum Complete International Encyclopedia of Sexuality. A&C Black. — isbn 9780826414885 ст. 52—53. Праверана 1 верасьня 2022 г.
  5. ^ Барыслаў Нінаў, Мікалай Генаў, Ганна Крастэва (2001) Recent Social Trends in Bulgaria, 1960—1995 Comparative Charting of Social Change. McGill-Queen's Press. — isbn 9780773568259 ст. 395—8. Праверана 1 верасьня 2022 г.
  6. ^ PENAL CODE, Article 159 Праверана 31 жніўня 2018 г.
  7. ^ Act to amend the Criminal Code of Bulgaria. Сойм Баўгарыі (11 траўня 20071). Праверана 14 ліпеня 2014 г.
  8. ^ Online pornography appears in State Gazette of Bulgaria. Еconomedia (23 траўня 2007). — ст. 1. Праверана 14 ліпеня 2014 г.
  9. ^ Republic of Belarus Criminal Code — Article 343. «Production and distribution of pornografic materials or objects of pornographic nature».
  10. ^ HM Revenue & Customs Annual Report 2004-05 and Autumn Performance Report 2005 (Підыеф) Праверана 21 студзеня 2014 г.
  11. ^ An acceptable career? // Навіны «Бібісі», 11 сакавіка 2005 г. Праверана 14 кастрычніка 2017 г.
  12. ^ а б в Spain's sexual awakening: How a soft porn epidemic helped the country fly. The New European (17 ліпеня 2018). Праверана 23 ліпеня 2018 г.
  13. ^ Sex And The Silly: The Greek Porn Project. Greek Reporter (23 красавіка 2013). Праверана 20 красавіка 2020 г.
  14. ^ Порнографіа анілікон. SafeLine.gr. Праверана 29 красавіка 2020 г.
  15. ^ «…Denmark was the first country in the world to legitimize written pornography in 1967 (followed by pictorial pornography in 1969)». Праверана 13 студзеня 2011 г.
  16. ^ Child Trafficking and Pornography Act, 1998 (Эйчыміель). урад Ірляндыі (19 чэрвеня 1998). Праверана 1 верасьня 2022 г.
  17. ^ (Icelandic language) Icelandic general criminal code, article 21. Althingi.is. Праверана 21 студзеня 2014 г.
  18. ^ Naked ambition // The Economist : Газэта. — 2015. — № 19 жніўня 2015. — ISSN 0013-0613.
  19. ^ Creating gender equity: Lessons from Iceland (Эйчыміель). Альджазіра. Праверана 19 жніўня 2015 г.
  20. ^ Трэйсі Макві. Can Iceland lead the way towards a ban on violent online pornography? // «Стораж», 16 лютага 2013 г. Праверана 17 лютага 2014 г.
  21. ^ Law on Pornography Restrictions (Док). урад Латвіі (27 верасьня 2013). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  22. ^ Article 309. Possession of Pornographic Material. урад Летувы.
  23. ^ Il-Pulizija vs Alexander Baldacchino, Court of Criminal Appeal (Inferior Jurisdiction), 21 February 2011 (Reference 419/2010). урад Мальты.
  24. ^ Waylon Johnston, 'Valletta cinema operator accused of screening pornographic films'. газэта Таймс-Мальты (25 ліпеня 2009).
  25. ^ Waylon Johnston, 'Acquittal of editor, writer confirmed by appeals court'. газэта Таймс-Мальты (9 лютага 2012).
  26. ^ Porn shops to be allowed in Malta, no longer a crime to vilify religion. газэта Мальта-Незалежная (8 ліпеня 2015). Праверана 3 верасьня 2016 г.
  27. ^ Legizlazzjoni Malta. Служба правасудзьдзя Мальты. Праверана 9 траўня 2022 г.
  28. ^ Hoyesterett sier ja til porno — Dagbladet.no (нарв.) (Эйчытыміель). Дакгблядэт. Праверана 26 жніўня 2006 г.
  29. ^ Porno-frifinnelse i Hoyesterett (нарв.). Дакгблядэт. Праверана 26 жніўня 2006 г.
  30. ^ NRK.no — Kultur (нарв.) (Эйчытыміель). Дакгблядэт. Праверана 26 жніўня 2006 г.
  31. ^ wetten.nl — Wet- en regelgeving — Wetboek van Strafrecht — BWBR0001854 (нід.). Wetten.overheid (24 сьнежня 2012). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  32. ^ wetten.nl — Wet- en regelgeving — Wetboek van Strafrecht — BWBR0001854 (нід.). Wetten.overheid (24 сьнежня 2012). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  33. ^ wetten.nl — Wet- en regelgeving — Wetboek van Strafrecht — BWBR0001854 (нід.). Wetten.overheid (24 сьнежня 2012). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  34. ^ wetten.nl — Wet- en regelgeving — Wetboek van Strafrecht — BWBR0001854 (нід.). Wetten.overheid (24 сьнежня 2012). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  35. ^ Артыкул 200 § 3 і артыкул 202 Карнага закону Польшчы. Урад Польшчы.
  36. ^ Russia Blocks Access to Popular Porn Sites. Transitions Online (15 верасьня 2016). Праверана 16 лістапада 2016 г.
  37. ^ Ukraine slaps ban on all porn. Theregister.co.uk. Праверана 11 лютага 2014 г.
  38. ^ In Ukraine, this photo may be porn. Theregister.co.uk (30 траўня 2010). Праверана 21 лютага 2014 г.
  39. ^ 'Pornography' banned, but not defined. Кыеўпошта (25 чэрвеня 2009). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  40. ^ Ukraine bans porn…except for medical purposes. Inquisitr.com (4 студзеня 2014). Праверана 21 студзеня 2014 г.
  41. ^ Чехія остаточно відмовила колишній порноакторці Wiska в статусі біженки Праверана 1 верасьня 2022 г.
  42. ^ Strafflag, 17 KAP, 18 §. Finlex.fi. Праверана 28 сакавіка 2013 г.
  43. ^ FINLEX ® — Ursprungliga forfattningar: 23/192. Finlex.fi. Праверана 24 верасьня 2015 г.
  44. ^ Trestni zakonik — Cast II. — Hlava III. — Trestne ciny proti lidske dustojnosti v sexualni oblasti. Business.center.cz. Праверана 21 студзеня 2014 г.
  45. ^ La consommation de pornographie dure est punissable a partir du 1er juillet 2014. Земскі аддзел правасудзьдзя і старажоў. Праверана 29 жніўня 2014 г.
  46. ^ Карны закон Швайцарыі § 197 (Эйчытыміель) Праверана 11 траўня 2014 г.
  47. ^ Global Perspectives on Social Issues: Pornography. Lexington Books (2007). — isbn 978073912092 ст. 35.
  48. ^ Illegal to Watch Child Pornography — Radio Sweden | Sveriges Radio. Швэдзкае радыё (22 траўня 2010). Праверана 9 траўня 2022 г.
  49. ^ Women and Justice: Court: Supreme Court of Sweden | Women And Justice | US Law | LII / Legal Information Institute. Law.cornell.edu. Праверана 9 траўня 2022 г.
  50. ^ NJA 2012 s. 400. lagen.nu (15 чэрвеня 2012). Праверана 9 траўня 2022 г.
  51. ^ Act to Regulate Dissemination of Works which Contain Pornography or Promote Violence or Cruelty — Riigi Teataja. Riigiteataja.ee. Праверана 11 жніўня 2019 г.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць

Сеціва рэдагаваць

Чытанка рэдагаваць

  • Пол Джонан. Pornography and the European Convention on Human Rights, часопіс Porn Studies, том 1, выхад 3, ст.ст. 299—320, doi 10.1080/23268743.2014.927706, праверанае ліпень 2014.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Парнаграфія_ў_Эўропе&oldid=2503746»