Парнаграфія ў Грэцыі

Парнаграфія ў Грэцыі маеца і можа быць купленая і знойдзеная ў сеціве. Грэцыя — заснавальнік парнаграфіі. Самыя першыя ў Эўропе парнаграфічныя вырабы былі створаныя ў Грэцыі. Іх творы захоўваюцца ў бібліятэках усяго сьвету.

Сучасная Грэцыя напоўненая порнавырабамі. Права Грэцыі забараняе порнавырабы з удзелам асобаў да 18 гадоў. Порнавырабы прадаюцца ў розных месцах: сэкс-шопы, рынкі, крамы і кіёскі. Маюцца айчынныя порнавытворцы. Часта для здымкаў парнастужак прыязджаюць у Грэцыю зь іншых краінаў[1]. Дзіцячая парнаграфія незаконная і караецца затворам у астрозе і навязкаю грошамі[2].

Парнафільмы і перадачы ў жывую празь сеціва караюцца законам. У Грэцыі адсутнічаюць прызнаныя законам порнавытворцы, хоць самаробнае порна існуе. Простыя насельнікі краіны могуць грузіць зь сеціва непрыстойнае дзіва і спакойна яго глядзець. Продаж і платны паказ забаронены і караецца законам.

У XX стагодзьдзі ў Грэцыі парнаграфія была даступная для невялікага кругу асоб. Порнавырабы тайна «па-ціху» прывозілі з-за мяжы, як правіла з Заходняе Эўропы, Францыі, Італіі.

Да XIX стагодзьдзя Грэцыя ня мае доказаў прысутнасьці парнаграфіі, акрамя невялікіх апісаньняў у хрысьціянскіх пісаньнях. Яны ў большасьці былі для апісаньня грэху і папярэджаньня чыненьня граху. Такі стан быў з-за таго, што архівы дзяржаўныя, асабістыя хаваліся ў манастырах і з-за існуючых правілаў пахатлівыя й плоцкія рэчы не маглі там хавацца. Парнаграфія проста выкідалася, спальвалася, або іншым спосабам зьнішчалася, як непатрэбная, непаважная рэч.

У XIX стагодзьдзі пачалі стварацца архівы неманастырскія: дзяржаўныя, прадпрымальніцкія, багатых асоб. У іх можна знайсьці парнаграфію. Яна была ў асноўным з Францыі: фатаграфіі, кнігі, кіно.

У канцы XIX — пачатку XX стагодзьдзя чалавек павінен быў адзетым і адкрытым мець толькі галаву. Такі погляд зьбліжаў грэкаў да мусульман. Пасьля заканчэньня Другое сусьветнае вайны разуменьне прыстойнасьці і парнаграфіі пачало мяняцца. Можна стала хадзіць у адзеньні, якое не прыкрывала рукі й ногі вышэй кален. Цалавацца ў грамадзкім месцы. Купацца ў рэках і моры ў ніжняе бялізьне.

У 1970-ыя гады пачалася сэксуальная рэвалюцыя. Кіно пачало паказваць плоцкае каханьне.

У XXI стагодзьдзі сеціва дало магчымасьць і доступ да порнавырабаў большасьці насельнікаў Грэцыі.

У 1960-ыя і 1970-ыя гады Грэцыя пачала запаўняцца самаробнымі порнавырабамі, якія прывозілі з Францыі. Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека. У 1990-ыя гады ледзь усе рынкі краіны Грэцыі мелі месца продажаў відэа, дзе таксама можна было купіць порна. Сталі прадавацца порначасопісы замежныя, напрыклад Плэйбой, Гастлер і інш.

У сярэднявечнае Грэцыі любыя цісьненныя кнігі павінныя былі быць узгодненыя з царкоўнымі ўстановамі. У выпадку непрыстойнасьці, яна падлягала царкоўнаму суду. У XX ст. Грэцыя стварылі сьвецкія ўстановы вольныя ад праваслаўнае царквы, а правасудзьдзе, зьвязанае з непрыстойнасьцю, чынілі ў судзе краіны. Любая кніга перад выданьнем павінна быць мець асобную ільготу на абнародваньне.

Грэцыя з XIX па XX ст.ст. была пад культурным уплывам Францыі. Першая вядомая кніга, дзе можна чытаць і глядзець парнаграфію, мела назву «Школа каханьня»[a]. Яна выйшла ў сьвет у Францыі ў 1655 годзе. Кніга «Школа каханьня» была пачаткам парнаграфіі ў Францыі[3].

Фатаграфія

рэдагаваць

У 1841 годзе Вілям Фокс Тальбат заявіў аб адкрыцьці спосабу множаньня выявы абразу[4].

Асноўным месцам для вытворчасьці порназдымкаў стала Францыя. Іх вывозілі ў Брытанію і іншыя краіны[5]. Іх перапраўлялі поштаю.

Невядома час стварэньня першае порнастужкі ў Грэцыі. Да сярэдзіны 1980-ых гадоў порна здымалася на кінастужкі, а пазьней паступова пачало выцясьняцца відэакасэтамі. Іх можна было глядзець на відэамагнітафонах дома, а не ў кінатэатры. Запіс порна можна было рабіць дома без удзелу многіх людзей. Гэта прывяло да падзеньня расходаў па вытворчасьці порнавырабаў, а гэта прывяло да павелічэньня вытворчасьці порнавырабаў. Іх рабілі ня сотні, а ўжо тысячы ў месяц[5][6].

У краіне існуюць прызнаныя дзяржаваю вытворцы порна, але разам з тым вытворчасьць порна забаронае і караецца законам. Самаробнае порна ў краіне вырабляецца і распаўсюджваецца празь сеціва, або паміж людзьмі «з рук у рукі».

Рынак краіны мае ўсе віды порна:

Удзел у гей-парнаграфіі, лезьбійскай парнагарфіі й скоталожніцтве не выдзяляецца асобна ад іншых відаў порнавырабаў, падобна як у Беларусі. Права Грэцыі ў дачыненьні парнаграфіі падобнае да эўрапейскага права.

Запіс плоцевага акту для прагляду для ўласнага прагляду не караецца. Замужняя жанчына можа чыніць плоцкія дзеяньні не са сваім мужам, а запіс аб тым ня будзе караным. Незамужняя жанчына чыніць плоцкія дзеяньні з мужчынам, то яны ня будуць пакараныя дзяржаваю.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Па-француску: «L’Ecole des Filles».
  1. ^ Sex And The Silly: The Greek Porn Project. Greek Reporter (23 красавіка 2013). Праверана 20 красавіка 2020 г.
  2. ^ Порнографіа анілікон. SafeLine.gr. Праверана 29 красавіка 2020 г.
  3. ^ The Roots of Western Pornography: the French Enlightenment takes on sex (Эйчытыміель) Libido, the Journal of Sex and Sensibility. Libido Inc (сьнежань 2003). Праверана 22 жніўня 2006 г.
  4. ^ The Calotype Process. Бібліятэка ВНУ м. Глязга (1999). Праверана 19 чэрвеня 2006 г.
  5. ^ а б Chris Rodley, Dev Varma, Kate Williams III (Directors) Marilyn Milgrom, Grant Romer, Rolf Borowczak, Bob Guccione, Dean Kuipers (Cast) (7 сакавіка 2006) Pornography: The Secret History of Civilization. Дзіва Коч. Праверана 21 кастрычніка 2006 г.
  6. ^ That Old Feeling: When Porno Was Chic. Time Magazine (Time inc.) (29 сакавіка 2005). Праверана 16 кастрычніка 2006 г.