Дакудаў 1

	Дакудаў; лац. Dakudaŭ
	польск. Dokudów
	; Былая ўніяцкая царква
Герб Дакудава
Першыя згадкі:	1504
Краіна:	Польшча
Ваяводзтва:	Люблінскае
Павет:	Бельскі
Гміна:	Белая
Насельніцтва:	281 чал. (2011)
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Паштовы індэкс:	21-500
Нумарны знак:	LBI
Геаграфічныя каардынаты:	51°57′6.1″ пн. ш. 23°12′51.1″ у. д. / 51.951694° пн. ш. 23.214194° у. д.Каардынаты: 51°57′6.1″ пн. ш. 23°12′51.1″ у. д. / 51.951694° пн. ш. 23.214194° у. д.
	Дакудаў на мапе Польшчы Дакудаў
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дакудаў, Дакудава.

Даку́даў (польск. Dokudów) — вёска ў Польшчы, на рацэ Жарніцы. Уваходзіць у склад гміны Белай Бельскага павету Люблінскага ваяводзтва. Знаходзіцца за 12 км на паўднёвы ўсход ад Белай і за 90 км на паўночны ўсход ад Любліна.

Дакудаў — даўняе магдэбурскае мястэчка гістарычнай Берасьцейшчыны, старажытны замак Вялікага Княства Літоўскага, побач зь мястэчкам праходзіць паўднёва-заходняя мяжа этнічнай тэрыторыі беларусаў. Да нашага часу тут захавалася царква Сьвятой Параскевы Пятніцы, помнік архітэктуры першай траціны XX ст.

Гісторыя рэдагаваць

Пятніцкая царква, да 1915 г.

Пятніцкая царква, да 1939 г.

Вялікае Княства Літоўскае рэдагаваць

Першы пісьмовы ўпамін пра Дакудаў (пад назвай Леўкава) датуецца 1504 годам, калі Леў Багавіцін надаў ёй Магдэбурскае права. Паводле прывілею вялікага князя Аляксандра тут дазвалялася штогод праводзіць кірмаш і збудаваць замак на месцы старога гарадзішча. Пад 1529 годам мястэчка ўпамінаецца ўжо пад назвай Дакудаў.

Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў Дакудаў увайшоў у Берасьцейскі павет Берасьцейскага ваяводзтва. У XVI ст. у мястэчку дзейнічаў праваслаўны манастыр^[1], які прыняў Берасьцейскую унію. У 1696 годзе ў Дакудаве з фундацыі Караля Станіслава Радзівіла збудавалі новую драўляную царкву. Да 1700 году мястэчка страціла Магдэбурскае права^[2].

Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Дакудаў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, ува Ўладаўскім павеце Седлецкай губэрні. Гэта адарвала мястэчка ад губэрняў зь пераважна беларускім насельніцтвам. На 1827 год у Дакудаве было 93 будынкі. У 1875 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перавялі тутэйшую царкву пад уладу свайго ўрадавага сыноду (Маскоўскага патрыярхату).

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Дакудаў занялі войскі Нямецкай імпэрыі, папярэдне яго разам з царквой спалілі расейскія войскі.

Найноўшы час рэдагаваць

Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Дакудаў апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У 1928—1932 гадох тут збудавалі новую ўніяцкую царкву. З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў 1939 годзе Дакудаў занялі войскі Трэцяга Райху.

У 1944 годзе Дакудаў занялі савецкія войскі, па чым яго зноў перадалі Польшчы. У 1947 годзе тутэйшую царкву перарабілі пад касьцёл^[3].

Насельніцтва рэдагаваць

XIX стагодзьдзе: 1827 год — 561 чал.^[4]
XXI стагодзьдзе: 2011 год — 281 чал.

Турыстычная інфармацыя рэдагаваць

Славутасьці рэдагаваць

Капліца прыдарожная
Могілкі старыя праваслаўныя
Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1928—1932, цяпер касьцёл Сьвятой Праксэды)

Страчаная спадчына рэдагаваць

Царква Сьвятой Параскевы Пятніцы (1696)

Галерэя рэдагаваць

Краявіды Дакудава
Інтэр’ер былой царквы
Прыдарожная капліца
Капліца на могілках
Магіла айца Бжускі

Асобы рэдагаваць

Станіслаў Бжуска (1832—1865) — каталіцкі сьвятар, генэрал і капэлян часоў нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—1864 гадоў
Амфілохі (Вакульскі) (1862—1933) — праваслаўны сьвятар і япіскап, місіянэр

Крыніцы рэдагаваць

^ Pawluczuk U.A. Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. — Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007. S. 25.
^ Krzysztofik R. Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna. — Katowice, 2007. S. 28—29.
^ Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska / red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński. — Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006. S. 53-54.
^ Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 93.

[1] Pawluczuk U.A. Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. — Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007. S. 25.

[2] Krzysztofik R. Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna. — Katowice, 2007. S. 28—29.

[3] Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska / red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński. — Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006. S. 53-54.

[4] Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 93.

[1]

[2]

[3]

[4]