Голдзішкі

вёска ў Шчучынскім раёне Гарадзенскай вобласьці Беларусі

Го́лдзішкі[1]вёска ў Беларусі, у міжрэччы Зеляпішкі і Нявішы. Уваходзяць у склад Навадворскага сельсавету Шчучынскага раёну Гарадзенскай вобласьці.

Голдзішкі
лац. Hołdziški / Gołdziški
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Шчучынскі
Сельсавет: Навадворскі
Насельніцтва: 41 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1514
Паштовы індэкс: 231542
СААТА: 4258855010
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°49′30″ пн. ш. 24°40′59″ у. д. / 53.825° пн. ш. 24.68306° у. д. / 53.825; 24.68306Каардынаты: 53°49′30″ пн. ш. 24°40′59″ у. д. / 53.825° пн. ш. 24.68306° у. д. / 53.825; 24.68306
Голдзішкі на мапе Беларусі ±
Голдзішкі
Голдзішкі
Голдзішкі
Голдзішкі
Голдзішкі
Голдзішкі

Голда (Goldo) і Гаўд або Гаўда (Gaudus, Gaudo) — імёны германскага паходжаньня[2].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[5].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1999 год — 66 чалавек
  • 2010 год — 41 чалавек
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 374.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 611, 664.
  3. ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
  4. ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.