Гейдзен
Гейдзен, Гайдзен (Гайцен, Кайце́нь) — мужчынскае імя.
| Гейдзен лац. Giejdzien / Hiejdzien | |
| Gaidene | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gaido + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гайдзен, Гайцен, Кайцень |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гейдзен» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГайдзін або Гайдзен (Gaidinus, Gaidene) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гайд- (-гайт-, -гейт-) (імёны ліцьвінаў Гейдар, Гейтарт, Гайдэман; германскія імёны Geiter, Gaiterda, Geidemann) паходзіць ад германскага gaid 'рагаціна, дзіда'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Коитеню чоловекъ… Коитенъю, Високгимову братаничю, чоловекъ (22 чэрвеня 1415 году[3] паводле выпісу 9 чэрвеня 1614 году)[4].
Носьбіты
рэдагавацьУ 1598 годзе ўпаміналася «поле» Гейдзенава (поруч з полем Таўгінавічамі) каля Вялёны ў Жамойцкім старостве[5].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Гайценішкі (таксама Гайцюнішкі) у Віленскім ваяводзтве[6].
На гістарычнай Віленшчыне існаваў засьценак Гайдзенішкі (Gajdzieniszki)[7].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Гайценішкі (Гайцюнішкі).
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 251.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 495.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 383.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 6.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 203.
- ^ Parafia mejszagolska w 1908 r., Genealogia Wileńszczyzny