Рагаціна

Рагаціна — разнавіднасьць дзіды. Адрозьнівалася тоўстым дзяржаньнем, даўжынёй каля 2 мэтраў. Забясьпечвалася шырокім лістападобным наканечнікам. Пад ім часта рабілі 1 або 2 перпэндыкулярныя дзяржаньні папярочкі, або крукам унізе наканечніка-грота. Яны служылі абаронай ад працятай жывёліны, або стопарам у баявой зброі, якія не давалі гроту глыбока ўбіцца ў цела, дазвалялі хутка выцягнуць яе і працягнуць бой. Рагаціны выкарыстоўваліся славянамі для паляваньня на мядзьведзяў і дзікоў, а пазьней — для вайны з кавалерыяй. Паколькі вага жывёліны часта пераўзыходзіла паўтоны, яна па інэрцыі магла задушыць чалавека, які ўразіў зьвера простай дзідай. Але папярочкі спынялі тушу, а тоўстае дзяржаньне, якую ўпіралі ў зямлю, не ламалася.