Вулька 2

	Вулька 2
	трансьліт. Vuĺka 2
Герб Вулькі 2
Былыя назвы:	Воля, Волец, Вулька Бродніцкая
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Берасьцейская
Раён:	Лунінецкі
Сельсавет:	Вулькаўскі
Насельніцтва:	978 чал. (2009)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1647
Паштовы індэкс:	225681
СААТА:	1247808011
Нумарны знак:	1
Геаграфічныя каардынаты:	52°20′49″ пн. ш. 26°59′17″ у. д. / 52.34694° пн. ш. 26.98806° у. д.Каардынаты: 52°20′49″ пн. ш. 26°59′17″ у. д. / 52.34694° пн. ш. 26.98806° у. д.
	Вулька 2 на мапе Беларусі ± Вулька 2
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Вулька.

Вулька 2^[1] — вёска ў Лунінецкім раёне Берасьцейскай вобласьці. Цэнтар Вулькаўскага сельсавету.

На заходняй ускраіне мястэчка знаходзіцца возера Вулька.

Гісторыя

У 1613 годзе Воля — сяло маёнтку Кажан-Гарадок Вялікага Княства Літоўскага, маёмасьць Мікалая Кішкі, 30 валок зямлі, каля 60 двароў^[2].

Пасьля Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у Кажан-Гарадоцкай воласьці Пінскага павету Расейскай імпэрыі. Пад 1870 годам — 82 душы, сяло адносілася да Зьдзецельскай праваслаўнай парафіі. На пачатку XX стагодзьдзя вёска ў Кажан-Гарадоцкай воласьці Пінскага павету. 25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад Беларускай ССР. З 18 сакавіка 1921 году ў складзе Польшчы, вёска і фальварак Волька ў Кажан-Гарадоцкай гміне Лунінецкага павету Палескага ваяводзтва. У 1930 годзе працаваў паравы млын (3 рабочыя, 1933), лесапільны завод^[2].

З канца 1939 году ў складзе БССР. З 12 кастрычніка 1940 году цэнтар сельсавету Лунінецкага раёну Пінскай вобласьці. З чэрвеня 1941 па ліпень 1944 году пад нямецкай акупацыяй. На франтах загінулі 39 вяскоўцаў. Ад рук фашыстаў загінулі 54 жыхары^[2].

У 1949 годзе створаны калгас імя Чапаева (з 1965 году «Сьвітаньне»). Да пачатку 1970-х гадоў вёска электрыфікаваная і газыфікаваная. У 1970 годзе працавалі філія Лунінецкага камбіната бытавога абслугоўваньня, сярэдняя школа, фэльчарска-акушэрскі пункт, Дом культуры, бібліятэка, крама, аддзяленьне сувязі. Пасьля Чарнобыльскай катастрофы ў зоне радыяцыйнага кантролю^[2].

У 2002 годзе ў складзе калгасу «Сьвітаньне». Працавалі амбуляторыя, участак Палескай досьледна-мэліярацыйнай станцыі, лазьнева-пральны камбінат, сярэдняя школа, Дом культуры, аддзяленьне філіі «Беларусбанку», аддзяленьне сувязі, крама, дзіцячы сад^[2].

Насельніцтва

XX стагодзьдзе: пачатак стагодзьдзя — 70 двароў, 502 жыхары; 1923 год — 87 двароў, 566 жыхароў (вёска і фальварак разам); 1930 год — 783 жыхары; 1939 год — 1473 жыхары; 1970 год — 232 гаспадаркі, 1074 жыхары; 1994 год — 363 гаспадаркі, 1149 жыхароў; 1999 год — 1026 чалавек
XXI стагодзьдзе: 2002 год — 337 гаспадарак, 1096 жыхароў; 2005 год — 337 гаспадарак, 1120 жыхароў; 2009 год — 978 жыхароў; 2010 год — 906 жыхароў

Крыніцы

^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 196
^ ^а ^б ^в ^г ^д Вулька 2 // Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 4. Кн. 2. — Менск, 2007. С. 215—216

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 196

[harady_i_vioski-2] а ^б ^в ^г ^д Вулька 2 // Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 4. Кн. 2. — Менск, 2007. С. 215—216

[1]

[2]