Аляксей Марачкін
Аляксе́й Анто́навіч Ма́рачкін (нарадзіўся 30 сакавіка[3][4] 1940, в. Папоўшчына, цяпер Новая Слабада Чэрыкаўскага раёну[5]) — беларускі мастак, жывапісец, пэдагог, грамадзкі дзяяч. Псэўданім: Алесь Мара.
Аляксей Марачкін лац. Alaksiej Maračkin | |
 Аляксей Марачкін падчас адкрыцця сваёй выставы жывапісу ў арт-галерэі «Мастацтва», Менск, 22.11.2013 | |
| Дата нараджэньня | 30 сакавіка 1940[1] (84 гады) |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Адукацыя | Віцебскі пэдагагічны інстытут (1962), Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1972) |
| Месца вучобы | |
| Занятак | жывапіс, выкладаньне |
| Навуковая сфэра | малярства[2] і паэзія[2] |
| Месца працы | |
| Сябра ў | Беларускі саюз мастакоў і Саюз беларускіх пісьменьнікаў |
| Плынь | рэалізм |
| Працы | «Цётка» (1976), «Пачатак. Францішак Скарына» (1978), «Мікола Гусоўскі» (1980) |
| Узнагароды |   |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьСкончыў мастацка-графічны факультэт Віцебскага пэдагагічнага інстытуту (1962). Працаваў па разьмеркаваньні ў вёсцы Рубель Столінскага раёну, служыў у Пячах пад Барысавам. Пасьля войска і двух гадоў працы настаўнікам у СШ № 4 г. Жодзіна паступіў у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (скончыў у 1972).
Сябра Саюзу мастакоў (з 1974). Пэўны час працаваў у Менску як вольны мастак, пасьля — галоўным мастаком Мастацкага фонду (1982—1986). У 1988—1997 гг. працаваў у Беларускай акадэміі мастацтваў, выкладаў, з 1990 году загадваў катэдрай жывапісу. Паводле палітычных матываў быў вымушаны пакінуць пасаду ў 1997 годзе[4].
Сябра аргкамітэту БНФ у 1988—1989 гадох, сябра БНФ з 1989, сябра Сойму з 1989 па цяперашні час, сакратар Управы БНФ (1989—1993), старшыня камісіі па культуры БНФ. У 1990 годзе балятаваўся ў Вярхоўны Савет БССР.
Адзін з заснавальнікаў і першы старшыня мастацкай суполкі «Пагоня» (з 1991).
Старшыня міжнароднага грамадзкага аб’яднаньня «Згуртаваньне беларусаў сьвету „Бацькаўшчына“» (2005—2009).
У 2009 годзе ўвайшоў у грамадзкі арганізацыйны камітэт «Міленіюм Літвы». У звароце арганізацыйнага камітэту паведамлялася, што назва Літва датычыцца старажытнай тэрыторыі Беларусі, а цяперашнія беларусы да пачатку XX стагодзьдзя называлі сябе ліцьвінамі[6].
Жанаты, мае сына, унукаў.
Творчасьць
рэдагавацьУдзельнік мастацкіх выставак з 1966 году. Працуе пераважна ў станкавым жывапісе ў жанрах партрэту, тэматычнай карціны, краявіду і нацюрморту.
Працы А. Марачкіна захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музэі Беларусі, у музэях і прыватных галерэях Беларусі, Польшчы, Нямеччыны, ЗША.
Узнагароды
рэдагавацьУзнагароджаны мэдалём Францішка Скарыны за высокія дасягненьні ў справе нацыянальнага адраджэньня, прапаганду культурнай спадчыны беларускага народу (1992). Двойчы адмовіўся ад ганаровага дзяржаўнага званьня: «Заслужаны мастак БССР» у 1989 годзе, пратэстуючы супраць сыстэмы дзяржаўнага патранату і кантролю за мастацтвам, і «заслужаны мастак Рэспублікі Беларусь» у 1995 на знак пратэсту супраць антыбеларускай і антыдэмакратычнай палітыкі Аляксандра Лукашэнкі[4].
- Фота з адкрыцця персанальнай выставы Аляксея Марачкіна ў арт-галерэі «Мастацтва» 22 лістапада 2013 году
-
З паэтам Генадзем Бураўкіным -
З мастаком Георгіем Скрыпнічэнкай -
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Aljaksej Antonavič Maračkin // https://www.degruyter.com/view/AKL/_40504529
- ^ а б Maračkìn, Aljaksej Antonavìč // Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
- ^ Аляксей Марачкін: «Я шчаслівы чалавек - спавядаюся на паперы, на палатне» Культура. Хартыя’97 (30 сакавіка 2010). Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
- ^ а б в Вацлаў Арэшка Марачкін Алесь. Электронная энцыкляпэдыя «Slounik.org». Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
- ^ Аляксандар Тамковіч (19 лютага 2010) Аляксей Марачкін Асоба. «Новы час». Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
- ^ Марат Гаравы. Створаны грамадзкі аргкамітэт сьвяткаваньня 1000-годзьдзя назвы Літва пад старшынствам прафэсара Анатоля Грыцкевіча // БелаПАН, 22 студзеня 2009 г. Праверана 14 кастрычніка 2014 г.
Літаратура
рэдагаваць- Ждановіч В. Гуканьне вясны // «Маладосьць» № 3 Т. 1977.
- Марачкін А. Жывапіс. — Менск: 1996.
- Марачкін А. Стронцый на маёй палітры // Крыніца» № 4. — 1990.
- Царова Л. Выставы суполкі «Пагоня». Дыпломная праца, рукапіс. — Менск: 1996.
- Мара-92. — Менск: 1992.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 5: М — Пуд. — 592 с. — ISBN 985-11-0141-9
- Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі. У 5 т. / Рэд. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1986. — Т. 3: Карчма — Найгрыш. — 751 с. — 9500 ас.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Аляксандар Заяц (14 красавіка 2007) TUТэйшыя. Аляксей Марачкін: У кепскага мастака ўсё добра Культура. TUT.BY. Праверана 24 кастрычніка 2010 г.
- Старонка на праекце «Хто ёсьць хто ў Рэспубліцы Беларусь» (рас.)