Ігар Вячаслававіч Марозаў

Ігар Вячаслававіч Марозаў (нар. 1954, Менск, цяпер Беларусь) — беларускі дойлід.

Ігар Вячаслававіч Марозаў
Дата нараджэньня	18 траўня 1954 (70 гадоў)
Месца нараджэньня	Менск, Беларуская ССР, Савецкі Саюз
Месца вучобы	Беларускі політэхнічны інстытут (1976)
Занятак	архітэктар, прафэсар унівэрсытэту, культуроляг
Навуковая сфэра	дойлідзтва
Месца працы	Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт культуры і мастацтваў
Вядомы як	аўтар помніка Рагнедзе і Ізяславу ў Заслаўі
Сябра ў	Беларускі саюз архітэктараў[d]
Навуковая ступень	доктар навук (1998)
Бацька	Вячаслаў Мікалаевіч Марозаў[d]
Узнагароды	Дзяржаўная прэмія Беларусі (1998)

Стварыў помнік полацкай князёўне Рагнедзе і яе сыну Ізяславу ў Заслаўі, за які атрымаў Дзяржаўную прэмію Беларусі ў 1998 годзе. Таксама стварыў помнікі народнаму паэту Максіму Танку ў Пількаўшчыне (Мядзельскі раён, 1997) і полацкаму князю Барысу Ўсяславічу ў Барысаве (2002). Аўтар звыш 200 навуковых працаў па гермэнэўтыцы культуры і тэорыі дойлідзтва. Кандыдат архітэктуры (1985), доктар культуралёгіі (1998) і прафэсар (2001). Сын савецкага дзіцячага пісьменьніка Вячаслава Марозава, зь якім у 1998 годзе выдаў кнігу «Ты адкуль і куды».

Жыцьцяпіс

У 1976 годзе скончыў Беларускі політэхнічны інстытут па спэцыяльнасьці дойлідзтва і ўладкаваўся на працу ў Беларускі дзяржаўны інстытут праектаваньня дарог (Белдзіпрадар). У 1982 годзе атрымаў мэдаль Арганізацыі Аб’яднаных Нацыяў па пытаньнях адукацыі, навукі і культуры (Францыя).

Помнік Рагнедзе і Ізяславу ў Заслаўі

У 1985 годзе атрымаў узнагароду міжнароднага архітэктуранага конкурсу ў Народнай Рэспубліцы Баўгарыя і абараніў у Ленінградзе (Расейская СФСР) кандыдацкую дысэртацыю «Арганізацыя архітэктурна-краявіднага асяродзьдзя аўтамабільных дарог». У 1985 годзе атрымаў узнагароду міжнароднага архітэктуранага конкурсу ў Югаславіі. У 1987—1999 гадох працаваў у Беларускай дзяржаўнай політэхнічнай акадэміі. У 1992 годзе выдаў манаграфію «Плянэта дарог», а ў 1994-м — «Таямнічым шляхам Гермэса». У 1998 годзе абараніў у Санкт-Пецярбургу (Расея) доктарскую дысэртацыю «Сьвет архітэктуры ў кантэксьце гуманітарнай культуры».

Помнік князю Барысу ў Барысаве

У 1999—2006 гадох выкладаў у Інстытуце парлямэнтарызму і прадпрымальніцтва. У 1999 годзе выпусьціў падручнік «Архітэктурная гермэнэўтыка», а ў 2001-м — манаграфію «Асновы культуралёгіі. Архетыпы культуры». Пазьней быў прафэсарам катэдры культуралёгіі на гуманітарным факультэце БДУ, заснаваным у 2004 годзе. У 2006 годзе перайшоў працаваць на катэдру мэнэджмэнту сацыякультурнай дзейнасьці факультэту культуралёгіі БДУКМ. У 2009 годзе перамог на 8-м Нацыянальным фэстывалі архітэкстуры ў Менску і выдаў манаграфію «Гермэнэўтыка дойлідзтва». У 2016 годзе быў узнагароджаны прэміяй Саюзнай дзяржавы ў галіне літаратуры і мастацтва за помнік маскоўскаму патрыярху Аляксію ІІ у Менску.

Помнікі

Помнік дзецям вайны ў Магілёве

Стварыў звыш тузіну помнікаў, у тым ліку:

• ваярам-інтэрнацыяналістам у Баранавічах (1990);
• ахвярам Галакосту ў Лахве (Лунінецкі раён, 1992);
• Рагнедзе і Ізяславу ў Заслаўі (Менскі раён, 1993);
• Францішку Скарыне ў Калінінградзе (Расея, 1994);
• беларускім ваярам, загінулым у Аўганістане (Барысаў, 2000);
• ахвярам бітвы на Бярэзіне 1812 году (Барысаў, 2002);
• князю Ўладзімеру Храбраму-Данскому ў Малаяраслаўцы (Калуская вобласьць Расеі, 2002);
• брацкага пахаваньня ваяроў, загінулых пры вызваленьні Беларусі (Салігорск, 2005);
• у былым жаночым канцлягеры Равэнсбрук (Нямеччына, 2007);
• у былым канцлягеры Заксэнгаўзэн (Нямеччына, 2007);
• дзецям вайны ў Магілёве (2009).