Царква Сьвятога Мікалая (Воўчын)
| Помнік сакральнай архітэктуры | |
Царква Сьвятога Мікалая
| |
 Царква Сьвятога Мікалая
| |
| Краіна | Беларусь |
| Вёска | Воўчын |
| Каардынаты | 52°16′58.06″ пн. ш. 23°18′44.71″ у. д. / 52.2827944° пн. ш. 23.3124194° у. д.Каардынаты: 52°16′58.06″ пн. ш. 23°18′44.71″ у. д. / 52.2827944° пн. ш. 23.3124194° у. д. |
| Канфэсія | Беларускі экзахат |
| Эпархія | Берасьцейская і Кобрынская япархія |
| Дата скасаваньня | 1812 |
Царква Сьвятога Мікалая на мапе Беларусі   Царква Сьвятога Мікалая | |
 Царква Сьвятога Мікалая на Вікісховішчы
| |
Царква Сьвятога Мікалая — помнік архітэктуры XVIII ст. у Воўчыне. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычным Рынку[a]. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор архітэктуры барока, мастацкае аблічча якога пацярпела ў выніку надбудовы купалоў-цыбулінаў. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя рэдагаваць
Вялікае Княства Літоўскае рэдагаваць
.jpg)
Мураваную грэцка-каталіцкую (уніяцкую) царкву ў Воўчыне збудавалі ў XVIII ст.
Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць
Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Воўчын апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква працягвала дзейнічаць як уніяцкая. Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) і перабудавалі яго.
У 1903 годзе збудавалі драўляную царкоўнапрыходзкую школу.
Найноўшы час рэдагаваць
За савецкім часам царква не зачынялася.
Архітэктура рэдагаваць
Помнік архітэктуры барока. Гэта прастакутны аб'ём пад 2-схільным дахам, у цэнтры якога пазьней паставілі купал-цыбуліну. Над нізкім прытворам надбудавалі 3-ярусную (2 васьмерыкі на чацьверыку) шатровую званіцу, завершаную яшчэ адным купалам-цыбулінай. З усходу далучаецца прастакутная ў пляне апсыда пад вальмавым дахам і нізкая рызьніца. Фасады падзяляюцца аркавымі аконнымі праёмамі і лапаткамі ў прасьценках і на скругленых вуглах. Барокавая аснова праглядаецца ў плястычнасьці аб’ёмаў, вытанчаных архітэктурных абломах, магутным канструкцыйным разьвязку[1].
Будынак царквы атачае бутавая агароджа.
Заўвагі рэдагаваць
- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Леніна, 63А.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.
Літаратура рэдагаваць
- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.