Францішак Сапега
Францішак Сапега (28 жніўня 1772, Варшава — 30 траўня 1829, Дзярэчын) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Генэрал артылерыі літоўскай (1793—1795), шэф карпусоў артылерыі і інжынэраў.
.jpg) Францішак Сапега. Мастак Я.-Б. Лямпі, XVIII ст. | |
 Герб «Ліс» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 28 жніўня 1772 Варшава, Мазавецкае ваяводзтва[d], Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая |
| Памёр | 30 траўня 1829 Дзярэчын, Слонімскі павет, Гарадзенская губэрня, Літоўскае генэрал-губэрнатарства, Расейская імпэрыя |
| Род | Сапегі |
| Бацькі | Аляксандар Міхал Сапега Магдалена Агнешка з Любамірскіх[d] |
| Дзеці | Яўстах Каятан Сапега, Анеля з Сапегаў і Prince Eustachy Kajetan Sapieha[d][1] |
| Дзейнасьць | інжынэр цывільнага будаўніцтва |
Валодаў маёнткамі Ружаны і Дзярэчын, у якіх трымаў тэатры, а таксама шэрагам маёнткаў у Магілёўскай акрузе, у т.л. Новым Быхавам, Дашкавым, Гайшыном, Бязуевічамі[2].
БіяграфіяРэдагаваць
.jpg)
З магнацкага роду Сапегаў гербу «Ліс», сын Аляксандра Міхала і Магдалены зь Любамірскіх.
Навучаўся ў Галоўнай школе Вялікага Княства Літоўскага. У 1792 увайшоў у кіраўніцтва Таргавіцкай канфэдэрацыі, у складзе яе дэлегацыі наведаў Пецярбург.
Удзельнічаў у падрыхтоўцы паўстаньня Т. Касьцюшкі (1794), ягоны кіраўнік у Слонімскім, Ваўкавыскім паветах і на ўсходнім Падляшшы. Атрымаў чын генэрал-лейтэнанта, камандаваў дывізіяй.
Па здушэньні паўстаньня прысягнуў Кацярыне II, атрымаў чын тайнага саветніка, быў маршалкам шляхты Менскай губэрні[3].
Меў сына Яўстаха Каятана.
КрыніцыРэдагаваць
- ^ а б Lundy D. R. The Peerage
- ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слаўгарадскага р-на / Рэдкал.: Г. К. Кісялёў (гал. рэд.) і інш. — Менск: БЕЛТА, 1999. — С. 65.
- ^ Анатоль Грыцкевіч. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. Т. 2. — Менск, 2005. С. 550.
ЛітаратураРэдагаваць
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — Менск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 788 с.: іл. ISBN 985-11-0378-0.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Менск: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. ISBN 985-11-0214-8.