Сутароўшчына
Сутаро́ўшчына[1] — вёска ў Беларусі, каля возера Лінку. Уваходзіць у склад Слабодкаўскага сельсавету Браслаўскага раёну Віцебскай вобласьці.
| Сутароўшчына лац. Sutaroŭščyna | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Браслаўскі |
| Сельсавет: | Слабодкаўскі |
| Насельніцтва: | 5 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2153 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°39′24.9″ пн. ш. 27°18′9.6″ у. д. / 55.656917° пн. ш. 27.302667° у. д.Каардынаты: 55°39′24.9″ пн. ш. 27°18′9.6″ у. д. / 55.656917° пн. ш. 27.302667° у. д. |
Сутароўшчына на мапе Беларусі ±   Сутароўшчына | |
Назва
рэдагавацьСудар, Судэр або Сутар (Sudarius, Suderus[2][3], Sutari[4][5][6]) — імя германскага паходжаньня[7]. Іменная аснова суд- (сут-) (імёны ліцьвінаў Судзіла, Сударг, Сутарт; германскія імёны Sudila, Sudergo, Sutard) паходзіць ад гоцкага sauþa 'вобраз'[8], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[9], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[10], германскага heru 'меч'[11].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Suder[12].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1999 год — 23 чалавекі
- 2010 год — 5 чалавек
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf)
- ^ Die Urkunden des Bistums Münster von 1301—1325. — Münster, 1913. S. 401.
- ^ Archief voor de geschiedenis van het aartsbisdom Utrecht. Vol. 60. — Utrecht, 1936. S. 210.
- ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 154.
- ^ Meineke B. Ortsnamen des Kreises Herford. — Bielefeld, 2011. S. 249.
- ^ Huth V. Die Düsseldorfer Sakramentarhandschrift D 1 als Memorialzeugnis. Mit einer Wiedergabe der Namen und Namengruppen (Taf. XIV—XXXII) // Frühmittelalterlichen Studien. Bd. 20. — Berlin; New York, 1986. S. 297.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 48.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 261.