Сутарт
Сутарт (Жутарт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Сутарт лац. Sutart | |
| Sutard | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Suto + Hardt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Жутарт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сутарт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСутард (Sutardus, Suthardus, Southard[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова суд- (сут-) (імёны ліцьвінаў Судзіла, Сударг, Судар; германскія імёны Sudila, Sudergo, Suderus) паходзіць ад гоцкага sauþa 'вобраз'[3] або ад стараісьляндзкага sudhr 'поўдзень'[2], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[4][5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: земли за отчину под велюнци… а Сакомъ Сутортовичомъ (1440—1492 гады)[6]; Symon Żutort (1784 год)[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 301.
- ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 203.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 48.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 526.