Судар
Судар (Судзер, Жудзер), Сутар — мужчынскае імя.
| Судар лац. Sudar | |
| Sudari | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sudo + Hari |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Судзер, Сутар, Жудзер |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Судар» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСудар, Судэр або Сутар (Sudarius, Suderus[1][2], Sutari[3][4][5]) — імя германскага паходжаньня[6]. Іменная аснова суд- (сут-) (імёны ліцьвінаў Судзіла, Сударг, Сутарт; германскія імёны Sudila, Sudergo, Sutard) паходзіць ад гоцкага sauþa 'вобраз'[7], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[8], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[9], германскага heru 'меч'[10].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Suder[11].
У Прусіі бытавала імя Suder / Sudir (1346 і 1396 гады)[12].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ивашко Судорович (1528 год)[13]; земенина господарского повету Упитского Петра Юрьевича Жудеревича (1 жніўня 1585 году)[14]; Sudor włok cztyry (30 красавіка 1696 году)[15]; Dworek Sutorowicze, starostwo. Wioska Sutorowicze (1782—1783 гады)[16].
Носьбіты
рэдагаваць- Івашка Сударавіч — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
У інвэнтарох 1671 і 1775 гадоў упаміналася дзяржава Сутаравічы (Суторовичи) у Браслаўскім павеце[17].
На 1906 год існавала вёска Судзерава ў Полацкім павеце, а таксама вёска Судары ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[18].
На гістарычнай Наваградчыне інсуе вёска Судары, на гістарычнай Браслаўшчыне — Сутароўшчына.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Die Urkunden des Bistums Münster von 1301—1325. — Münster, 1913. S. 401.
- ^ Archief voor de geschiedenis van het aartsbisdom Utrecht. Vol. 60. — Utrecht, 1936. S. 210.
- ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 154.
- ^ Meineke B. Ortsnamen des Kreises Herford. — Bielefeld, 2011. S. 249.
- ^ Huth V. Die Düsseldorfer Sakramentarhandschrift D 1 als Memorialzeugnis. Mit einer Wiedergabe der Namen und Namengruppen (Taf. XIV—XXXII) // Frühmittelalterlichen Studien. Bd. 20. — Berlin; New York, 1986. S. 297.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 48.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 261.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 100.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 523 (1). — Vilnius, 2006. S. 170.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 5.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 410.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 297.
- ^ Каталог древним актовым книгам губерний: Виленской, Гродненской, Минской и Ковенской, а также книгам некоторых судов губерний Могилевской и Смоленской, хранящимся ныне в Центральном архиве в Вильне. — Вильна, 1872. С. 837.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 318, 361.