Нарушова (Глыбоцкі раён)

вёска ў Глыбоцкім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі

Нарушова[1] — вёска ў Беларусі, на беразе Нарушоўскага возера. Уваходзіць у склад Узрэцкага сельсавету Глыбоцкага раёну Віцебскай вобласьці.

Нарушова
лац. Narušova
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Глыбоцкі
Сельсавет: Узрэцкі
Насельніцтва:
  • 13 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2156
СААТА: 2215893071
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°13′27″ пн. ш. 27°35′46″ у. д. / 55.22417° пн. ш. 27.59611° у. д. / 55.22417; 27.59611Каардынаты: 55°13′27″ пн. ш. 27°35′46″ у. д. / 55.22417° пн. ш. 27.59611° у. д. / 55.22417; 27.59611
Нарушова на мапе Беларусі ±
Нарушова
Нарушова
Нарушова
Нарушова
Нарушова
Нарушова

Нора (Noro) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund) паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[4], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[5].

Імя Норуш (Норыш) гістарычна бытавала ў Польшчы: Norusch (1446 год), Norisch (1442, 1444 і 1450 гады)[6]. У Чэхіі бытавала германска-славянскае імя Noreš[7].

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf)
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 5, 1168.
  3. ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  5. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
  6. ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 4. — Wrocław, 1974—1976. S. 73.
  7. ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 39.