Мікалай Ян Нарушэвіч
Мікалай Ян Нарушэвіч (? — 16 красавіка 1575) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар вялікі літоўскі (з 1562), падскарбі земскі літоўскі (з 1566).
 Герб Вадвіч | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | невядома |
| Памёр | 16 красавіка 1575 |
| Род | Нарушэвічы |
| Бацькі | Павал Нарушэвіч |
| Жонка | Барбара з Кунцэвічаў |
| Дзеці | Мікалай, Ян, Крыштап |
Валодаў Хомскам і Жаберам у Пінскім павеце, маёнткамі ў Троцкім павеце і Жамойці. Быў старостам ваўкавыскім (1556), пазьней маркаўскім і мядзельскім.
Біяграфія
рэдагавацьЗ шляхецкага роду Нарушэвічаў гербу Вадвіч, сын Паўла. Меў брата Станіслава.
З 1544 году навучаўся ў Кракаўскай акадэміі. Служыў Жыгімонту Аўгусту. У 1558 годзе атрымаў урад каралеўскага сакратара. Быў адным з ініцыятараў валочнай памеры ў Літве. У 1554—1555 гадох праводзіў яе ў Берасьцейскім старостве, да 1560 году — у прыдняпроўскіх воласьцях (Гомель, Магілёў, Амсьціслаў, Ворша, Сьвіслач, Мазыр, Бабруйск, Крычаў).
Належаў да магнацкай апазыцыі Люблінскай уніі (1569 год), выступаў за права ВКЛ мець свае законы і склікаць асобныя соймы пры агульным з Польшчай абраньні караля і разьвязаньні пытаньняў абароны і замежнай палітыкі на супольных соймах. Па сьмерці Жыгімонта Аўгуста выступаў за кандыдатуру сына гаспадара Маскоўскай дзяржавы Фёдара Іванавіча на сталец Рэчы Паспалітай, падпісаў элекцыю Генрыка Валезы[1].
Ажаніўся з Барбарай Кунцэвіч, зь якой меў сыноў Мікалая, Яна, Крыштапа.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Пазднякоў В. Нарушэвічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 349.
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0