Нарушэвічы
Нарушэвічы — шляхецкі род гербу «Вадвіч».
| Нарушэвічы лац. Naruševičy | |
 Герб «Вадвіч» | |
| Краіна паходжаньня | Вялікае Княства Літоўскае |
|---|---|
Прозьвішча
рэдагавацьНора (Noro) — імя германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund) паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[3], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[4].
Імя Норуш (Норыш) гістарычна бытавала ў Польшчы: Norusch (1446 год), Norisch (1442, 1444 і 1450 гады)[5]. У Чэхіі бытавала германска-славянскае імя Noreš[6].
Гісторыя
рэдагавацьПаходзілі ад літоўскага баярына Мантыгерда (Мантыгірда), полацкага намесьніка ў 1396 годзе, пачынальніка роду Мантыгірдавічаў[7]. Меў сына Пятра, маршалка земскага Вялікага Княства Літоўскага. Ад ягонага сына Наруша пайшла назва роду. А ад ўнука Войткі Нарушэвіча разрасьліся галіны роду.
- Мантыгерд
- Пётар
- Наруш
- Войтак
- Павал (?—1544)
- Станіслаў(?—1589)
- Мікалай Ян (? — 16 красавіка 1575)
- Мікалай (каля 1560 — лістапад 1603)
- Ян (? — каля 1613)
- Аляксандар(? — каля 1653)
- Крыштап (каля 1570—1630) падканцлер ВКЛ
- Станіслаў (? — 27 траўня 1650)
- Ян (?—1663)
- Аляксандар Крыштап (? — 21 чэрвеня 1668)
- Павал (?—1544)
- Войтак
- Наруш
- Пётар
Адам Станіслаў Нарушэвіч — рымска-каталіцкі дзяяч, філёляг, гісторык, перакладнік, паэт і пісьменьнік.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 5, 1168.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 4. — Wrocław, 1974—1976. S. 73.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 39.
- ^ Пазднякоў В. Нарушэвічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 349.
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0