Л

кірылічная літара

Л, л ці Ʌ, ʌ (эл; курсіў: Л л, Ʌ ʌ) — трынаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Паходзіць з кірылічнай «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля́мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У XVI стагодзьдзі, апроч рукапіснага, літара набыла друкаваны выгляд.

Літара кірыліцы Л
ЛлɅʌ
Выявы

Другі варыянт напісаньня літары «Л» (Ʌ ʌ)
  Ї Й Ј К Л Љ М Н Њ  
Беларускі альфабэт:
 З І Й К Л М Н О П 
У лацінцы Ł · ł
Зьвесткі
Тып асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук [l]
Назва ў Юнікодзе
cyrillic capital letter el
cyrillic small letter el
Юнікод Л: U+041B
л: U+043B
HTML Л‎: &#1051, &#x41b
л‎: &#1083, &#x43b
UTF-16 Л‎: 0x41B
л‎: 0x43B
URL-код Л: %D0%9B
л: %D0%BB
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

У сучаснай беларускай мове абазначае змычна-праходныя ротавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «л», «л’» («волат», «ільгота» — «йіл’гота», «хваля — «хвал’я»). Літара бывае вялікая й малая, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне

рэдагаваць

Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «дванаццаты» (група «л»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8 Л).

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Л мае значэньне лічбы — 30.