Л
Л, л ці Ʌ, ʌ (эл; курсіў: Л л, Ʌ ʌ ) — трынаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Паходзіць з кірылічнай «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля́мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У XVI стагодзьдзі, апроч рукапіснага, літара набыла друкаваны выгляд.
| Літара кірыліцы Л | |
| Л Ʌ | |
| Выява | |
 | |
| ◄ Ї Й Ј К Л Љ М Н Њ ► | |
| У лацінцы | Ł · ł |
|---|---|
| Зьвесткі | |
| Гук | [l] |
| Назва ў Юнікодзе | cyrillic capital letter el cyrillic small letter el |
| Юнікод | Л: U+041B л: U+043B |
| HTML | Л: Л, Л
|
| UTF-16 | Л: 0x41B л: 0x43B |
| URL-код | Л: %D0%9B л: %D0%BB |
| Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: усе • лацінка • кірыліца • грэцкія • дыякрытыкі | |
.png)
У сучаснай беларускай мове абазначае змычна-праходныя ротавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «л», «л’» («волат», «ільгота» — «йіл’гота», «хваля» — «хвал’я»). Літара бывае вялікая й малая, мае рукапісны й друкаваны выгляд.
Лічбавае значэньне Рэдагаваць
Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «дванаццаты» (група «л»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8 Л).
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Л мае значэньне лічбы — 30.