Н
Н
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е Ё Є Ж Ѕ З
И І Ї Й Ј К Л
Љ М Н Њ О П Р
С Т Ћ Ќ У Ў Ф
Х Ц Ч Џ Ш Щ Ъ
Ы Ь Э Ю Я Ә Ӏ
Архаічныя літары кірыліцы
Ҁ Ѻ
Ѹ Ѡ Ѽ Ѿ
Ѣ Ѥ Ѧ
Ѫ Ѩ Ѭ Ѯ
Ѱ Ѳ Ѵ Ѷ
П̓ П̀ П́ П̧ П̑ Ԗ
Шматграфы
Дз Дж

Н, н (эн) — літара славянскіх кірылічных альфабэтаў (14-я ў баўгарскім, 15-я ў беларускім і расейскім, 16-я ў сэрбскім, 17-я ў македонскім і 18-я ва ўкраінскім); выкарыстоўваецца таксама ў пісьмовасьці некаторых неславянскіх народаў. У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах называецца «нашь» (ст.-сл.) або «нашъ» (ц.-сл.). У кірыліцы ёсьць 15-ай паводле ліку. У глаголіцы — 16-ай паводле ліку.

Можа быць малой й вялікай. Мае рукапісны й друкаваны выгляд.

ГісторыяРэдагаваць

Н паходзіць з кірылічнай  , што ўзьнікла на аснове грэцкай літары Ν, ν (Ню). У Глаголіцы мае выгляд  .

У рукапісах XIV—XVII стагодзьдзяў у зьвязку з рознымі пісьмовымі школамі і выкарыстаньнем розных тыпаў пісьма (устаў, паўустаў, скорапіс) ужывалася ў некалькіх выглядах, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня. У XVII стагодзьдзі літара Н канчаткова выціснула літару Ν. Літара Ν выкарыстоўваецца цяпер толькі ў царкоўнаславянскай мове.

Лічбавае значэньнеРэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Н мае значэньне лічбы — 50. У Глаголіцы мае значэньне 70.