Љ

Љ
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ

Љ, љ (ле, сэрб. Ље) — літара кірыліцы, 14-я літара сэрбскага, 15-я літара македонскага, 18-я літара ітэльмэнскага альфабэтаў. Азначае гук [ль]. Ёсьць лігатурай літараў Л і Ь, прапанаваным Вукам Стэфановічам (тады яшчэ не Караджычам) у яго граматыцы «Писменица сербскога їезика па гаворцы простога народа" (Вена, 1814 [рэпрынт: Краљево: Гіро «Слова» 1984]).

Літара бывае вялікай і малой, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Љ ня мае лічбавага значэньня.