Љ
Љ
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е Ё Є Ж Ѕ З
И І Ї Й Ј К Л
Љ М Н Њ О П Р
С Т Ћ Ќ У Ў Ф
Х Ц Ч Џ Ш Щ Ъ
Ы Ь Э Ю Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ҁ Ѻ
Ѹ Ѡ Ѽ Ѿ
Ѣ Ѥ Ѧ
Ѫ Ѩ Ѭ Ѯ
Ѱ Ѳ Ѵ Ѷ

Љ, љ (ле, сэрб. Ље) — літара кірыліцы, 14-я літара сэрбскага, 15-я літара македонскага, 18-я літара ітэльмэнскага альфабэтаў. Азначае гук [ль]. Ёсьць лігатурай літараў Л і Ь, прапанаваным Вукам Стэфановічам (тады яшчэ не Караджычам) у яго граматыцы «Писменица сербскога їезика па гаворцы простога народа" (Вена, 1814 [рэпрынт: Краљево: Гіро «Слова» 1984]).

Літара бывае вялікай і малой, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньнеРэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Љ ня мае лічбавага значэньня.