Зігібут
Зігібу́т (Зыбут, Жыбуць, Шыбут, Шэбут), Зі́гібат — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Зігібут лац. Zigibut / Zihibut | |
| Sigibot | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sigo + Boto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Зыбут, Жыбуць, Шыбут, Шэбут |
| Вытворныя формы | Сайбут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Зігібут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСігібот або Зігібот, Сібота або Зібота, пазьней Зыбат (Sigibot, Siboto, Sieboth, Sibot[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова сіг- (зыг-, зег-) (імёны ліцьвінаў Зыгел, Зыгер, Жыгімонт; германскія імёны Sigel, Siger, Sigimunt) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага sigus 'перамога'[3], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Zybot (Sybot, Zybota, Sybota)[5].
У Чэхіі гістарычна бытавала германскае імя Žipota (< Sibote)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Segebut, Reimboldes bruder (8 сакавіка 1416 году)[7]; Żybuczia… Żybuciewicza (1671—1681 гады)[8]; na jchmcw panów… Stanisława Szybuta (10 лютага 1722 году)[9]; Szybutowicz (1725 год)[10]; Zybut (XVII—XIX ст.)[11]; Katarzyna Zybat (1799 год)[12].
Носьбіты
рэдагаваць- Зігібат († па 1078) — граф Тубінгену
- Зігібут — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1416 году як брат Румбольда Валімонтавіча
Шэбуты (Szebut) — прыгонныя зь вёскі Людвікаўшчыны (Ашмянскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[13].
На гістарычнай Смаленшчыне адзначаецца прозьвішча Себут[14].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Altrichter A. Die Iglauer deutschen Familiennamen // Zeitschrift des Deutschen Vereines für die Geschichte Mährens und Schlesiens. Jg. 14. — Brünn, 1910. S. 210.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1322.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 35.
- ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 5. — Riga, 1867. S. 121.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 224.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 278.
- ^ Sinkevičiūtė D., Račickaja V. Lietuvių dvikamienių vardų kilmės asmenvardžiai ir jų kamienų užrašymo ypatybės Vilniaus naujųjų miestiečių ir laiduotojų 1661—1795 metų sąraše // Archivum Lithuanicum. T. 16, 2014. P. 302.
- ^ Гурская Ю. А. Имена собственные Минщины c древними антропоосновами (ареальный аспект) // Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Серыя 4. № 3, 2004. — Менск, 2004. С. 45.
- ^ 6,"asc"&searchtable=&rpp2=50 Abele, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 378.
- ^ Гурская Ю. А. Фамилии балтийского происхождения на территории Смоленщины и Беларуси // Смоленск и Смоленщина в именах и названиях: история и современность (к 1150-летию со дня основания города): сб. статей по материалам докл. и сообщ., Смоленск, 4-5 окт. 2012 г.; редкол.: И. А. Королева [и др.]. С. 27—32.