Забелішкі (хутар)
Забе́лішкі[2] — былы хутар у Беларусі, на беразе возера Забелішкаў. Уваходзілі ў склад Падольскага сельсавету Астравецкага раёну Гарадзенскай вобласьці.
| Забелішкі лац. Zabieliški | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Астравецкі |
| Сельсавет: | Падольскі |
| Насельніцтва: | 0 чал. (2009)[1] |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1591 |
| СААТА: | 4246830061 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°56′41″ пн. ш. 25°59′28″ у. д. / 54.94472° пн. ш. 25.99111° у. д.Каардынаты: 54°56′41″ пн. ш. 25°59′28″ у. д. / 54.94472° пн. ш. 25.99111° у. д. |
Забелішкі на мапе Беларусі ±   Забелішкі | |
Назва
рэдагавацьСабіла або Сабула, пазьней Забэль (Sabilo, Sabila[3], Sabulo, Sabel[4]) — імя германскага паходжаньня[5].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[6], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[7]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[8].
Насельніцтва
рэдагаваць- 2009 год — 0 чалавек[1]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 75.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 479.
- ^ Kehrein J. Nassauisches Namenbuch. — Weilburg, 1863. S. 92.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 990, 1286.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.