Вісбар, Візбар (Візбэр, Віжбар, Вежбар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Wisbar
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Wis + Baro
Іншыя формы
Варыянт(ы) Візбар, Візбэр, Віжбар, Вежбар
Зьвязаныя імёны Barwis
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вісбар»

Паходжаньне

рэдагаваць

Вісбар (Wisbar) і Барвіс (Barwis[1]) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны'[3], а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барыла, Барвід, Барвін; германскія імёны Barilo, Barvid, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[4]. Такім парадкам, імя Вісбар азначае «народжаны мудрым»[5].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Weisber[6].

У Прусіі бытавала імя Вісебар (Вісебір): Wissebir (1417 год)[7], Lorencz Wissebar (1419 год)[7]. У ваколіцах Русі (Прусія) адзначалася прозьвішча Wisbar (Wissbar, Wiesbar)[8].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Візбар (Wizbar)[9].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Wissebar (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[10]; Petrus dictus Vissabor de Scoconanow (17 студзеня 1413 году)[11]; Визбору два чоловеки… Кеистовтови, Висбораву братаничю (22 чэрвеня 1415 году[12] паводле выпісу 9 чэрвеня 1614 году)[13]; Визбору земля пустая Кгелутева у Росеинах[14], Визбору семъица… Визбору Сумъкаилова земля[15], у Колтянех Визбору пять чоловековъ[16] (1440—1492 гады); а въ Конътовъта Визъборовича и въ братаничовъ его въ Станя Аниромовича а у Воидата Кондратовича (18 лютага 1509 году)[17]; бояре ковенскии, Юреи Визборовичъ а Нарбутъ (8 сьнежня 1528 году)[18]; Довнар Визборовичъ (1528 год)[19]; пустовщины Визборишку… Ясвил Визборович (1537—1538 гады)[20]; Andrich Wessebor (1558 год)[21]; Вшеборъ Станиславовичъ[22], Собостыянъ Яновичъ Вшеборъ… Павелъ Вышеборъ… Григорей Вшеборъ[23], Якубъ Всуборъ[24], Матей Вшеборъ[25] (1567 год); urzędników dwornych imieniem Jana Wizbora i Andrzeja Walentynowiczów (жнівень 1658 году)[26]; Jan Wizbor[27], Krystyna Wierzborowiczowa[28], Ród Wiżborowiczów Butkunów: p. Gabriel Wizbor[29] (1690 год); jego mosci panu Jakubowi Jerzemu z Wizbora Dowiatowi (24 ліпеня 1696 году)[30]; Henryk Wizber (1826 год)[31].

Носьбіты

рэдагаваць

Пашкевічы зь Візбара — літоўскі шляхецкі род[33].

На гістарычнай Вількаміршчыне існуе вёска Візбары, у гістарычнай Прусіі існавала вёска Вісбарынэн.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 396.
  2. ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 64.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 16.
  7. ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 119.
  8. ^ WISBAR (WISSBAR, WIESBAR), Verein für Computergenealogie e.V. (CompGen)
  9. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 363.
  10. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 680.
  11. ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. P. 147.
  12. ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 495.
  13. ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 383.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 39.
  15. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 49.
  16. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
  17. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 317.
  18. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 15 (1528—1538). — Vilnius, 2002. P. 89.
  19. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 83.
  20. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 27, 254.
  21. ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 242.
  22. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 941.
  23. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 967.
  24. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1016.
  25. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1017.
  26. ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 151.
  27. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 147.
  28. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 154.
  29. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 158.
  30. ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 413.
  31. ^ Subocz, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  32. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 29.
  33. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на П, Згуртаваньне беларускай шляхты

Літаратура

рэдагаваць