Багдан Сапега

дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага

Багдан Сапега[a] (да 1450 — па 1512) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Пісар гаспадарскі (1471—1488).

Багдан Сапега
Багдан Сапега
Багдан Сапега

Герб «Ліс»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся да 1450
Памёр па 1512
Род Сапегі
Бацькі Сямён Сапіга
Настасься Паўшанка
Жонка Фядора з Друцкіх-Сакалінскіх
Дзеці Іван, Януш, Фёдар, Багдана, Ганна

Заснавальнік чарэйска-ружанскай лініі роду Сапегаў[1]. Праз шлюб (1475) атрымаў маёнткі Чарэю, Белую, Тухачова, Лемніцу, Сар’ю, Грэзань. Таксама набыў шмат маёнткаў за ўласныя грошы, у выніку абмену з братам Іванам атрымаў Ельню — заклаўшы гэтымі набыткамі ядро сапегаўскіх лятыфундыяў.

Біяграфія рэдагаваць

   
Партрэт Б. Сапегі аўтарства Ю. Шубэлера, 1872

Прадстаўнік шляхецкага роду Сапегаў гербу «Ліс», старэйшы сын Сямёна, пісара гаспадарскага, і Настасьсі Паўшанкі. Меў брата Івана, заснавальніка коданскай лініі роду.

У 1471—1488 быў пісарам гаспадарскім у вялікага князя Казімера, у 1494—1500 намесьнікам і дзяржаўцам мцэнскім і любецкім, пазьней акольнічым смаленскім, з 1503 намесьнікам высакадворскім.

Выконваў дыпляматычную службу ў складзе пасольстваў у Маскву (1504, 1507). Другое пасольства, якое адбывалася ў таварыстве Яна Радзівіла і ставіла на мэту паведаміць Васілю III пра зьмены на літоўскім стальцы, а таксама дабіцца вяртаньня страчаных тэрыторыяў і вызваленьняў палонных, скончылася затрыманьнем і зьняволеньнем як закладніка за сям’ю Міхала Глінскага[2]. Вызвалены ў 1508 у выніку заступніцтва вялікага князя Жыгімонта Старога.

У 1475 ажаніўся з князёўнай Фядорай Друцкай-Сакалінскай. У шлюбе нарадзіліся дзеці:

  • Іван (каля 1480 — 1546), маршалак гаспадарскі і ваявода віцебскі
  • Януш (пам. 1529/1531), дваранін гаспадарскі
  • Фёдар (пам. да 1534), дваранін гаспадарскі
  • Багдана, 1-ы муж князь Раман Друцкі-Любецкі, 2-гі муж маршалак гаспадарскі Ян Статкевіч
  • Ганна, 1-ы муж канюшы дворскі Якуб Кунцэвіч, 2-гі муж Алехна Скарута

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Імя Багдан утварылася ад словазлучэньня «дадзены Богам», таксама сустракаецца лацінская форма Тэадат

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Грыцкевіч А. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 546.
  2. ^ Грыцкевіч А. Сапегі // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 547.

Літаратура рэдагаваць