Андрэй Гаштольд
Андрэй Гаштольд (? — да 1404) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста віленскі (1387) і крэўскі (1398—1401).
 Герб «Габданк» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 1342 |
| Памёр | да 1404 |
| Род | Гаштольды |
| Бацькі | Гаштольд |
| Дзеці | Талівойша, Ян, Пётар |
Меў уладаньні ў Геранёнах (у крыжацкім помніку «Паведамленьні аб літоўскіх дарогах» упамінаецца Gasztowtendorff im gebite czu Geranenen[1]) і зямлю ў Вільні.
ІмяРэдагаваць
Форма імя ў гістарычных крыніцах: Andrea alias Gastold Vilnensi capitaneis (Andreas alias Gastold[2]; 1 чэрвеня 1387 году)[3]; Кгастовтъ (1387—1392 гады[4])[5][6]; Gastouti (1387—1394 гады)[7]; Gastoldo (Gastold[2]; 2 лютага 1395 году)[8]; Gastod (23 красавіка 1398 году)[9]; Gastudt, houptman czu Crewen[10], Gostud, capitaneus in Krewa[11] (12 кастрычніка 1398 году).
БіяграфіяРэдагаваць
Зь літоўскага баярскага роду, сын Гаштольда, старосты вялёнскага.
Упершыню ўпамінаецца ў 1387 годзе ў прывілеі Ягайлы касьцёлу ў Абольцах як староства віленскі. У 1387 або 1389 годзе паручыўся за князя Грыцку Канстантынавіча. Ва ўмове 1396 году пісаўся як «геранёнскі». У 1398—1401 гадох быў старостам крэўскім.
КрыніцыРэдагаваць
- ^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 94.
- ^ а б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 228.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 19.
- ^ Поручная грамота за Гридка Константиновича (1387-1392), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Грамоти XIV ст. — Київ, 1974. С. 108.
- ^ Українські грамоти. Т. 1. — Київ, 1928. С. 47.
- ^ Поручная грамота за Братошу Койлутовича (1387—1394), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 42.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. P. 54.
- ^ Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preussen im 15. Jahrhundert. Bd. 1. — Marburg, 1970. S. 12.
- ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 4. — Reval, 1859. S. 227.
ЛітаратураРэдагаваць
- Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада / пераклад А. Мікус. — 2-е выд. — Смаленск: Інбелкульт, 2014. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4