Каштарт
Каштарт, Гастарт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Каштарт лац. Kaštart | |
| Kastert | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Cast + Herto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гастарт |
| Вытворныя формы | Кестарт |
| Зьвязаныя імёны | Hartigast |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Каштарт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГастард, Гастарт або Кастэрт (Gastard, Gastart[1], Kastert[2]) і Гартыгаст (Hartigast) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гаст- (-каст-, -гест-) (імёны ліцьвінаў Гасьціла, Гестар, Гаштольд; германскія імёны Gastila, Gaster, Gastald) паходзіць ад гоцкага і германскага gasts 'госьць, вандроўнік'[4], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[5][6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gastart von Labiow (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[7]; Sebestian Kostort (6 жніўня 1593 году)[8]; domek jm. p. Kasztorta (1690 год)[9].
Носьбіты
рэдагавацьГлядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 296.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 279.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 605, 754.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 687.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 104.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 45.