Андрэй Агінскі

(1740—1787) ваявода троцкі

Андрэй Ігнаці Агінскі (13 красавіка 1740, Тадулін Віцебскага ваяводзтва — 12 кастрычніка 1780) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Мечнік (1762—1771), рэфэрэндар (1771—1773) і сакратар вялікі літоўскі (1773—1778), кашталян (1778—1783) і ваявода троцкі (з 1783).

Андрэй Агінскі
лац. Andrej Aginski
Андрэй Агінскі. Невядомы мастак, XVIII ст.
Андрэй Агінскі. Невядомы мастак, XVIII ст.

Герб Агінскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 13 красавіка 1740(1740-04-13)[1][2]
Тадулін
Памёр 12 кастрычніка 1787(1787-10-12)[1][3] (47 гадоў)
Гузаў
Род Агінскія
Бацькі Тадэвуш Францішак Агінскі
Ізабэла з Радзівілаў
Жонка Паўліна з Шэмбекаў
Дзеці Юзэфа Соф’я, Міхал Клеафас
Дзейнасьць дыплямат

Быў старостам ашмянскім (з 1756).

Біяграфія

рэдагаваць
 
Андрэй Агінскі

З старэйшай княскай лініі роду Агінскіх, сын Тадэвуша Францішка, ваяводы троцкага, і Ізабэлы з Радзівілаў[4].

У траўні 1755 году меў званьне палкоўніка. Увесну 1757 году атрымаў ад бацькі правы на Ашмянскае староства. 4 лістапада 1757 году замяніў свайго бацьку ў надзоры за ашмянскім соймікам. У кастрычніку 1758 году — дэпутат на сойм ад Інфлянтаў. У 1760 годзе атрымаў посах Літоўскага Трыбуналу як ковенскі дэпутат[5].

8 кастрычніка 1762 году атрымаў званьне мечніка літоўскага (як узнагароду за подпіс на маніфэсьце ў абарону правоў польскага шляхціча Брулова). У траўні 1764 году ў Варшаве падпісаў канфэдэрацыю Чартарыйскіх. На каранацыйным сойме даў прысягу Станіславу Аўгусту Панятоўскаму. Быў прыхільнікам узмацненьня каралеўскай улады[5].

Абіраўся паслом на соймы 1756, 1758, 1762, 1764, 1776 гадоў (на апошнім быў маршалкам), дэпутатам у Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага (1757), ягоны маршалак у 1760 годзе. Браў удзел у дыпляматычных місіях у Пецярбург, Вену, Бэрлін.

21 ліпеня 1763 году ажаніўся з Паўлінай, дачкой Марка Шэмбэка, старосты берасьцейска-куяўскага, генэрал-ад’ютанта і Ядвігі з Рудніцкіх, зь якой меў сына Міхала Клеафаса[6].

  1. ^ а б Andrzej Ignacy Joachim Jozafat h. własnego Ogiński // Польскі біяграфічны інтэрнэт-слоўнік (пол.)
  2. ^ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku (пол.) / пад рэд. J. WolffWarszawa: 1895. — С. 326.
  3. ^ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 (пол.) / пад рэд. J. WolffKraków: 1885. — С. 61.
  4. ^ Грыцкевіч А. Агінскія // ЭГБ. — Мн.: 1993 Т. 1. С. 34.
  5. ^ а б Князь Андрэй (Ігнацы, Еахім, Есафат) Агінскі Праверана 26 жніўня 2011 г.
  6. ^ Грыцкевіч А. Агінскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 204.

Літаратура

рэдагаваць