Ь

Ь
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ

Ь, ь (мяккі знак, або састарэлае — ерь, або ёр) — дваццаць дзявяты знак беларускае азбукі (28-ы ў баўгарскай, 30-ы ў расейскай і 31-ы ва ўкраінскай (перамешчаны на цяперашняе месца ў 1990 г., а быў апошні); з сэрбскае выключана ў сярэдзіне 19 стагодзьдзі, у македонскай, пабудаваны па ўзоры новага сэрбскага, ня ўводзіўся). Самастойнага гуку не абазначае, можа разглядацца як дадатковы знак, мяняе значэньне папярэдняга знаку. Ва ўкраінскім таксама выкарыстоўваецца ў спалучэньні ьо, адпаведным беларускаму знаку Ё пасьля зычных; ў сучасным баўгарскім правапісе толькі так і выкарыстоўваецца. Таксама маецца ў азбуках некаторых неславенскіх моваў, у пісьмовасьці якіх можа сустракацца ў нечаканых месцах: напрыклад, пасьля галосных знакаў. У кірыліцы звычайна лічыцца 31-м па парадку і выглядае як ; у глаголіцы мае выгляд .

Лічбавае значэньне

У стараславенскай і царкоўнаславенскай мовах Ь ня мае лічбавага значэньня.