Ізяслаў (Бруцкі)

Ізяслаў (у сьвеце Іван Бруцкі; 22 студзеня 1926, Белавуша, Столінскі раён, Берасьцейская вобласьць — 26 лістапада 2007) — мітрапаліт і першагерарх Беларускае аўтакефальнае праваслаўнае царквы.

Мітрапаліт Ізяслаў
7-ы Прадстаяцель Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы
Травень 1983 — 26 лістапада 2007
Абраньне	Травень 1983
Царква	Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква
Папярэднік	Андрэй
Наступнік	Сьвятаслаў
Адукацыя	Унівэрсытэт Манітобы(en) (Вініпэг, правінцыя Манітоба, Канада; 1954)
Прафэсія	Інжынэр
Дзейнасьць	сьвятар
Сапраўднае імя	Іван Данілавіч Бруцкі
Нарадзіўся	22 студзеня 1926 вёска Белавуша, Столінскі павет, Палескае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Памёр	26 лістапада 2007 (81 год) Злучаныя Штаты Амэрыкі
Пахаваны	Іст-Брансўік(en), штат Нью-Джэрзі, ЗША
Бацька	Даніла Бруцкі
Маці	Марыя Стэмпкоўская
Прыняцьце сьвятога сану	29 красавіка 1979
Прыцяцьце манаства	22 лютага 1981
Япіскапская хіратонія	22 лютага 1981

Дзяцінства

Зь сялянскае сям’і Данілы й Марыі з Стэмпкоўскіх Бруцкіх. Быў трэцім сынам у сям’і, а пасьля яго яшчэ нарадзіліся дзьве сястры й брат, які памёр зусім малым. У бацькоў была прыблізна 25-гектаравая гаспадарка, бацька ўзімку падзарабляў вывазкай лесу. Бацька быў выбраны на солтыса, ды валаснога радніка.

Іван з 1933 году пачаў хадзіць у польскую пачаткавую школу, 6-ю клясу якой скончыў увесну 1939 году. Напачатку лета 1940 году бацька быў арыштаваны й, пасьля 10-месячнага зьняволеньня ў турме, вывязены ў Казахстан. Тым часам Іван пайшоў у савецкую школу, дзе й вучыўся да пачатку нямецка-савецкае вайны ў 1941 годзе.

На эміграцыі

У канцы траўня 1943 году забраны на работу ў Нямеччыну, апынуўся ў «остарбайтарскім» лягеры ў Фленсбургу, каля мяжы з Даніяй. Папрацаваўшы коратка на фабрыцы, покуль яе не разьбілі амэрыканскія бамбавікі, ён быў узяты на паправу рэйкавых усьцілаў на чыгунцы, дзе й працаваў да капітуляцыі Нямеччыны. Калі скончылася вайна мусеў колькі месяцаў хавацца ад прымусовае рэпатрыяцыі ў Савецкі Саюз.

Даведаўшыся, што ў украінскім лягеры ў Гановэры адчыняецца гімназія, падаўся туды. У гімназіі быў прыняты на матуральны курс, які скончыў з атэстатам сьпеласьці навесну 1947 году.

Улетку 1947 году выехаў у Канаду, дзе напачатку каля году працаваў на высяку лесу ў правінцыі Антарыё. Адпрацаваўшы тэрмін кантракту, у 1948 годзе пераехаў у Вініпэг у цэнтры Канады, дзе знайшліся людзі з роднага сяла, што выяхалі з Краю яшчэ перад вайною. Там, сьпярша працаваў на фабрыцы, але, падвучыўшыся ангельскае мовы, пайшоў на падрыхтоўчы ўнівэрсытэцкі курс і ўвосені 1949 году пачаў студыі будаўное інжынэрыі на Манітобскім унівэрсытэце, зарабляючы на жыцьцё на часовых і летніх работах.

На пачатку 1949 году Іван сустрэўся з бацькам, які зь сем’ямі вайскоўцаў з польскае арміі Андэрса вырваўся з Савецкага Саюзу й апынуўся ўва Ўгандзе, ды на сынавае патрабаваньне пераехаў у Канаду.

У 1954 годзе Іван Бруцкі завяршыў унівэрсытэцкія студыі здабыцьцём інжынэрскае ступені й пачаў працаваць у дарожным аддзеле правінцыі Антарыё, дзе працаваў да 1962 году. У гэты час быў актыўным удзельнікам мясцовых Таронцкае парафіі БАПЦ і беларускіх арганізацыяў. У Таронта ў 1957 годзе быў старшынём Згуртаваньня беларусаў Канады.

Улетку 1962 году здолеў легальна эміграваць у ЗША й атрымаць працу ў Дэтройце. Тут два гады займаў пасаду старшыні аддзелу Беларуска-амэрыканскага задзіночаньня (БАЗА), браў удзел у дзейнасьці Камітэту паняволеных народаў і этнічнае групы рэспубліканскае партыі.

Разьвіцьцё эканомікі штату Каліфорнія заахвоціла Бруцкага падацца туды ды знайсьці працу ў Лёс Анджэлесе. Там ён узноў адразу ўлучыўся ў беларускае грамадзкае жыцьцё, чатыры гады выконваючы абавязкі старшыні мяйсцовага аддзелу БАЗА ды займаючыся дзейнасьцяй у Камітэце Паняволеных Народаў і ў рэспубліканскай партыі. У 1969 годзе ягоны бацька вярнуўся на Беларусь.

Напрыканцы 1969 году Іван Бруцкі пераехаў у Кліўлэнд. Праз два гады стаў старшынём Парафіяльнае Рады Царквы Жыраўскае Іконы Божае Маці БАПЦ. Вясною 1971 году ў часе паездкі ў Польшчу сустрэўся з маці й з братам ды сёстрамі.

У гэтым самым годзе варочаецца ў Дэтройт, дзе ўжо была заснаваная й набыла свой будынак парафія БАПЦ і дзе, апрача ранейшых абавязкаў у БАЗА й вонкавай рэпрэзэнтацыі беларускае грамады ўлучыўся таксама й у жыцьцё мясцовае парафіі, ды БАПЦ наагул. Быў старшынём Парафіяльнае Рады, ейным скарбнікам і сакратаром, ды нават дзякам пры адправе Божых Службаў. Быў таксама абраны на сябра Рады БАПЦ і дэлегата на Сабор БАПЦ у 1972 годзе ў Гайлэнд Парку.

Сьвятарская дзейнасьць

Ягоная гатовасьць прысьвяціць сябе на службу Божай Справе між свайго Народу сустрэла падтрыманьне з боку сьв. пам. Мітрапаліта Андрэя 29 красавіка 1979 году Іван Бруцкі быў усьвячаны мітрапалітам Андрэем на дыякана, а 26 жніўня таго ж году архіяпіскапам Мікалаям на сьвятара.

22 лютага 1981 году ў Царкве-Помніку Сьв. Ап. Андрэя Першпакліканага, што ў Баўнд Бруку, архімандрыт Ян Бруцкі мітрапалітам УПЦ Мсьціславам (пазьнейшым першым Кіяўскім Патрыярхам), архіяпіскапам УПЦ Арэстам ды Мітрапалітам БАПЦ Андрэям быў хіратанізаваны ў япіскапскую годнасьць з манаскім імём Ізяслаў.

У траўні 1983 году на чарговым III Саборы БАПЦ у Манчэстары, што ў Англіі, стаў галавой БАПЦ з тытулам мітрапаліта. Да 2003 году ўзначальваў адну зь дзьвюх галінаў БАПЦ, а пасьля аб’яднаўчага царкоўнага сабору 2003 году ўзначаліў абодва крылы БАПЦ.

У апошнія гады жыцьця, дзеля цяжкое хваробы, Ўладыка адыйшоў ад актыўнага кіраваньня, што было скарыстана непрыяцелямі Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы.

Памёр Уладыка Ізяслаў 26 лістапада 2007 году, пахаваны 1 сьнежня на беларускіх могілках у Іст-Брансўіку, Нью-Джэрзі.

Вонкавыя спасылкі

• МІТРАПАЛІТ ІЗЯСЛАЎ БРУЦКІ