Ю́лія Цімафеева (нар. 12 студзеня 1982, в. Сьпярыжжа, Брагінскі раён) — беларуская літаратарка, перакладчыца.

Юлія Цімафеева
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася 12 студзеня 1982(1982-01-12) (43 гады)
Сужэнец Альгерд Бахарэвіч
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэтэса, перакладчыца
Жанр верш, пераклад
Мова беларуская мова[1] і ангельская мова[1]
Прэміі Узнагарода ГА “СБП” «Экслібрыс» (2012)
Узнагароды

Скончыла факультэт ангельскай мовы МДЛУ, Беларускі Калегіюм, наведвала Перакладніцкую майстэрню. Адна з заснавальніц і рэдактарак інтэрнэт-часопісу перакладной літаратуры «ПрайдзіСвет».

Аўтарка зборніка "Кніга памылак" ("Галіяфы", 2014), у які ўвайшлі ня толькі вершы, але і пераклады замежнай паэзіі, пераважна ангельскамоўнай (Ўолт Ўітмэн, Стывэн Крэйн, Чарлз Букоўскі, Эдрыен Рыч). Перакладала таксама з партугальскай (Албэрту Каэйру) і гішпанскай (Актавіё Пас) моваў.

У 2014 годзе ў выдавецтве Зьмітра Коласа выйшла яе другая кніга паэзіі "Цырк", якая трапіла ў кароткі сьпіс прэміі Натальлі Арсеньневай.

У 2020 годзе выйшаў трэці паэтычны зборнік паэткі — "ROT" (выдавецтва "Янушкевіч", Менск; выдавецтва "Вясна" (Прага), а ў 2022 годзе — чацверты: «Воўчыя ягады» (выдавецтва «Вясна» (Прага), 2022).[2]

У 2020-21 гадах Юля Цімафеева напісала па-ангельску свой “Менскі дзёньнік” — хроніку паўсядзённага жыцьця ў беларускай сталіцы падчас масавых пратэстаў 2020 года. Дзёньнік выйшаў асобнай кнігай у Швэцыі[3], Германіі[4], Нідэрландах[5] і Нарвегіі[6], у выглядзе часопісных публікацый друкаваўся ў Літве. У 2023 годзе кніга зьявілася ў аўтарскім перакладзе па-беларуску (выдавецтва «Skaryna Press» (Лондан))[7].

Яе паасобныя вершы перакладаліся на ангельскую, нямецкую, чэскую, славенскую, францускую, літоўскую, швэдзкую, нарвежскую і іншыя мовы. Люблінскае выдавецтва «Warsztaty Kultury» выдала дзьве паэтычныя кнігі Цімафеевай па-польску «Cyrk i inne wiersze» (2018) і «Autoportret w postaci pestki awokado» (2024) у перакладзе Богдана Задуры. У бэрлінскім выдавецтве edition.fotoTAPETA зьявіліся дзьве паэтычныя кнігі Юлі Цімафеевай «Zirkus» (2019) і «Der Angststein» (2022)[8].

У 2022 годзе ў ЗША ў выдавецтве Deep Vellum выйшла кніга Юлі Цімафеевай “Motherfield: Poems and Belarusian Protest Diary”[9] у перакладзе на ангельскую паэтаў Вальжыны Морт і Ханіфа Абдуракіба. Кніга трапіла ў кароткі сьпіс прэміі Дэрэка Ўолката і доўгі сьпіс прэміі за паэтычны пераклад ад PEN America.

Яе ўласныя пераклады прозы і паэзіі розных аўтараў зьяўляліся ў часопісах «pARTizan», «ПрайдзіСвет», «Паміж», «ARCHE», «Дзеяслоў», газэце «Літаратурная Беларусь».

У 2018 разам з Ганнай Комар і Натальляй Бінкевіч стала ляўрэаткай прэміі «Дэбют» за паэтычныя пераклады з кнігі Чарлза Букоўскі "сьвятло, і паветра, і месца, і час".

Удзельніца шматлікіх міжнародных літаратурных фэстываляў у Летуве, Славеніі, Польшчы, Нямеччыне, Украіне, Фінляндыі, Швэцыі, фэстываляў "Вершы на асфальце" і "Прадмова" ў Менску, выступала на міжнародных кніжных кірмашах ў Гётэборгу (Швэцыя), Франкфурце-на-Майне (Нямеччына). Пераможца ў прозе конкурсу для маладых пісьменьнікаў «Экслібрыс», арганізаванага ГА «СБП» у 2012 г. Вершы і эсэі Юлі Цімафеевай публікаваліся ў часопісах "Poetry International", "Przekroj", "Воздух", у газэце "Financial Times", на сайтах Literary Hub, lyrikline і ў іншых выданьнях.

Былая вядоўцай культурніцкай тэлеперадачы "Рэмарка" на тэлеканале Белсат (разам зь Сяргеем Харэўскі і Аляксеем Стрэльнікавым).

Жонка пісьменьніка Альгерда Бахарэвіча. З канца 2020 года жыве за межамі Беларусі.

Сябра Саюза беларускіх пісьменьнікаў і Беларускага ПЭН-цэнтру.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць