Энэргетыкаў
Энэрге́тыкаў[1] — пасёлак, цэнтар Негарэльскага сельсавету Койданаўскага раёну Менскай вобласьці Беларусі. Побач чыгуначны прыпынак Энэргетык на лініі Менск — Баранавічы. На правым беразе р. Ператуць. За 13 км ад Койданава, 51 км ад Менску, 3 км ад Негарэлага.
Энэргетыкаў | |
трансьліт. Enerhietykaŭ | |
Дата заснаваньня: | 1968 |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Койданаўскі |
Сельсавет: | Негарэльскі |
Вышыня: | 183 м н. у. м. |
Насельніцтва: | 2453 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1716 |
Паштовы індэкс: | 222738 |
СААТА: | 6222828131 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°35′10″ пн. ш. 27°3′9″ у. д. / 53.58611° пн. ш. 27.0525° у. д.Каардынаты: 53°35′10″ пн. ш. 27°3′9″ у. д. / 53.58611° пн. ш. 27.0525° у. д. |
± Энэргетыкаў | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Гісторыя
рэдагавацьВядомы з XVI стагодзьдзя як сяло Негарэлае ў Менскім павеце ВКЛ. З 1569 г. у Менскім ваяводзтве Рэчы Паспалітай. Перасадачная і паштовая станцыя на конным тракце Менск — Наваградак. У 1588 г. у Станькаўскай воласьці. Належаў Радзівілам, уваходзіў у Койданаўскае графства. Паводле інвэнтара маёнтку Койданава 1621 г., вёска, 41 двор. 3 1793 г. у Койданаўскай воласьці Менскага павету. У канцы XIX ст. працавалі два вадзяныя млыны, фабрыка сыроў. У 1871 г. за 2 км ад маёнтку на лініі Менск — Баранавічы адкрыта чыгуначная станцыя Негарэлае. У 1937 г. тут была створана Негарэльская МТС. Пасьля 1958 г. разьмяшчалася вытворча-рамонтная база трэсту «Захадэлектрасеткабуд», пазьней узьнік рабочы пасёлак. Дзейнічае праваслаўная царква.
Насельніцтва
рэдагаваць- 2010 год — 2453 чалавекі
- 1 студзеня 2004 году — 933 двары, 2445 жыхароў
- 1999 год — 2203 чалавекі
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu) С. 179
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. — 704 с.: іл. ISBN 985-6302-64-1.