Ператуць
Перату́ць (Рудзіца) — рака ў Койданаўскім і Ўзьдзенскім раёнах Менскай вобласьці, правы прыток ракі Вусы (верхні прыток Нёману). Даўжыня 44 км. Плошча вадазбору 344 км². Выдатак вады ў вусьці 2,2 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,8‰.
| Ператуць | |
 | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Выток | каля в. Лучыцы |
| Вусьце | Вуса |
| Краіны басэйну | Беларусь |
| Вобласьці | Менская вобласьць |
| Даўжыня | 44 км |
| Сярэднегадавы сьцёк | 2,2 м³/с |
| Плошча басэйну | 344 км² |
| Нахіл воднай паверхні | 0,8 ‰ |
Асноўныя прытокі рэдагаваць
Прытокі — Карачунка, Самацеч, Сініцкая, Еленка, Нецечка, Безназоўны ручай, мэліярацыйныя каналы.
Агульныя зьвесткі рэдагаваць
Пачынаецца за 1,4 км на паўночны захад ад вёскі Лучыцы Койданаўскага раёну, цячэ празь невялікія лясныя масівы паўднёвымі схіламі Менскага ўзвышша, мястэчка Негарэлае, упадае ў Вусу на 3 ад вёскі Кухтычы Ўзьдзенскага раёну.
Даліна на вялікім працягу невыразная, месцамі трапэцападобная. Абалона пераважна роўная, месцамі пад хмызьняком. Рэчышча ў высокай плыні і на асобных дзялянках сярэдняй плыні каналізаванае, яго шырыня 8—10 м, зрэдку да 15 м[1].
Рэжым Ператуці вывучаўся ў 1945—1948 гадох. З 1967 году назіраньні вядуцца на гідралягічным пасту Гарадзішчанскай мэтэаралягічнай станцыі (Негарэльскі сельсавет)[2].
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Ператуць // Блакітная кніга Беларусі. Энцыкл. — Мн.: 1994. С. 287
- ^ Ашэраў Ф. М. Ператуць // Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 4: Недалька ― Стаўраліт / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1985. С. 172
Літаратура рэдагаваць
- Блакітная кніга Беларусі: энцыкл / Рэдкал.: Н. А. Дзісько, М. М. Курловіч, Я. В. Малашэвіч і інш.; Маст. В. Г. Загародні. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — ISBN 5-85700-133-1 С. 287
- Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 2: Гатня ― Катынь / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — 520 с.