Эйса
Эйса (Ейса) — мужчынскае імя.
| Эйса лац. Ejsa | |
| Eyse | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ейса |
| Зьвязаныя імёны | Ізбут, Ісавін, Ісад, Ізмунт / Эйсімонт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйса» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Іса, Гэйса або Эйса (Iso, Heyse, Eyse) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ісан- (эйс-, іс-) паходзіць ад гоцкага eisarn, германскага *isarna-, стараверхненямецкага îsarn, îsan 'жалеза'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Ізбут, Ісавін, Ісад, Ізмунт, Эйсімонт (Эйсмант, Эйсмунт). Адзначаліся германскія імёны Isbodus, Isovin, Isada, Ismund (Isimund, Isemund), Eisenmund.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Hysinboldus, Izbracht, Isinger, Isinrich, Isintrud (Istrud), Izalda (Izolda, Isaldis, Isoldis)[3].
У Прусіі бытавала імя Eyskor[a] (1400 год)[5]. У Інфлянтах у 1624 годзе адзначаўся шляхецкі род Эйсмутаў (Eismuth)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Павел Еисович (1524—1566 гады)[7]; Jeysy… Eysaie… Isowicze (1744 год)[8][b].
Носьбіты рэдагаваць
- Павал Эйсавіч — лідзкі баярын, які ўпамінаецца паміж 1524 і 1566 гадамі
На гістарычнай Рэчыччыне існуе вёска Гайшын.
Заўвагі рэдагаваць
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Eiskeri[4]
- ^ Таксама
- Ішкалд (адзначалася старажытнае германскае імя Isgaudus[9]): на гістарычнай Наваградчыне існуе мястэчка Ішкальдзь;
- Ішман (адзначалася германскае імя Issmann[10]): у актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Ішманы (Ишманы) каля Прэнаў[11]
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 41, 45, 970.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 161.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 114, 278—279.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 43, 572.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 27.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 5. — Warszawa, 1936. S. 196.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 102.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 147—148.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 972.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 279.