Эйсман
Эйсман (Эйсыман), Айсман, Ішман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Эйсман лац. Ejsman | |
| Eismann | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Eyse + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Айсман, Эйсыман, Ішман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйсман» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІсаман, пазьней Айсэман або Айсман (Isaman, Eisemann, Eismann[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова ісан- (эйс-, іс-) (імёны ліцьвінаў Ізбут, Ісавін, Эйсімонт; германскія імёны Isbodus, Isovin, Eisenmund) паходзіць ад гоцкага eisarn, германскага *isarna-, стараверхненямецкага îsarn, îsan 'жалеза'[3], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[4], германскага man 'чалавек'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ейсымонъ[6]; Eysman (XVIII—XX ст.)[7]; Wiktoria Ajsmanowicz (1815 год)[8]; Jeysmanówna Anna (22 жніўня 1837 году)[9]; Barbara Ejsmanowicz (1849 год)[10]; Jastrzemska Stanisława z Ejsymonów (11 траўня 1897 году)[11].
Носьбіты
рэдагавацьУ Беларусі адзначаюцца прозьвішчы Эйсман і Эйсыман[12].
Эйсман і Эйсмановіч (Ejsmanowicz) — прозьвішчы, гістарычна зафіксаваныя на тэрыторыі цяперашняй Летувы[13].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Ішманы (Ишманы) каля Прэнаў[14].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 170.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 972.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 161.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Гурская Ю. Древние фамилии в онимических системах славянских и балтийских языков // Respectus Philologicus. Т. 21 (26), 2012. P. 144.
- ^ Гурская Ю. А. Имена собственные Минщины c древними антропоосновами (ареальный аспект) // Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Серыя 4. № 3, 2004. — Менск, 2004. С. 42.
- ^ Helianów (gr.-kat.), Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 73.
- ^ Krasne Sioło, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 167.
- ^ Гурская Ю. А. К истории формирования древних фамилий: Эйсмонты // Карповские научные чтения: сб. науч. ст. Вып. 5: в 2 ч. Ч. 1 / редкол.: А. И. Головня (отв. ред.) [и др.] — Минск: «Белорусский Дом печати», 2011. С. 36—39.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 568.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 279.