Ісад
Ісад (Ісата, Ісета, Айсета) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Ісад лац. Isad | |
| Isada | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Iso + Hado |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ісата, Ісета, Айсета |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ісад» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІсада (Isada) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ісан- (эйс-, іс-) (імёны ліцьвінаў Ізбут, Ізмунт, Эйсімонт; германскія імёны Isbodus, Ismund, Eisenmund) паходзіць ад гоцкага eisarn, германскага *isarna-, стараверхненямецкага îsarn, îsan 'жалеза'[2], а аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Бернат; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Bernat) — ад гоцкага *haþus[3], германскага hathu 'бой'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: o yeszyoro Oyszyeto (1399—1429 гады)[5], o ozero o Iseto (10 студзеня 1427 году)[6]; подданого господарьского Больницкого на име Миколая Исада (5 жніўня 1585 году)[7]; Andrey Isad (1636 год)[8]; Szczepuk Isad… Ambroży Isadowicz (1641 год)[9]; Marianna Isato (1800 год)[10].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 147.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 161.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 133.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 747.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 26. — Вильна, 1899. С. 15.
- ^ Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 79.
- ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 8, 41.
- ^ Bijuciszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego