Чацьвярня́[1] — вёска ў Беларусі. Уваходзіць у склад Стараруднянскага сельсавету Жлобінскага раёну Гомельскай вобласьці. Насельніцтва 99 чал. (2010). Знаходзіцца за 14 км на паўднёвы ўсход ад места Жлобін, за 5 км ад чыгуначнай станцыі Хальч (лінія Жлобін — Гомель), за 68 км ад Гомелю.

Чацьвярня
трансьліт. Čaćviarnia
Першыя згадкі: XIX ст.
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гомельская
Раён: Жлобінскі
Сельсавет: Стараруднянскі
Насельніцтва: 99 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2334
Нумарны знак: 3
Геаграфічныя каардынаты: 52°49′2″ пн. ш. 30°10′24″ у. д. / 52.81722° пн. ш. 30.17333° у. д. / 52.81722; 30.17333Каардынаты: 52°49′2″ пн. ш. 30°10′24″ у. д. / 52.81722° пн. ш. 30.17333° у. д. / 52.81722; 30.17333
Чацьвярня на мапе Беларусі ±
Чацьвярня
Чацьвярня
Чацьвярня
Чацьвярня
Чацьвярня
Чацьвярня

Гісторыя рэдагаваць

Паводле пісьмовых крыніцаў вядомая з XIX стагодзьдзя як вёска ў Стараруднянскай воласьці Рагачоўскага павету Магілёўскай губэрні. Паводле рэвізіі 1858 году ўладаньне абшарніка Сеняжэцкага. З 1880 дзейнічала хлебазапасная крама. Паводле перапісу 1897 году знаходзіліся школа, 2 ветракі, піцейны дом. У 1909 годзе 1352 дзесяціны зямлі, млын.

З 20 жніўня 1924 году да 11 лютага 1960 году цэнтар Чацьвярцянскага сельсавету Жлобінскага раёну Бабруйскай (да 26 ліпеня 1930 году) акругі, з 20 лютага 1938 году Гомельскай вобласьці. У 1931 годзе арганізаваныя 2 калгасы, працавалі 2 кузьні. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны акупанты спалілі 57 двароў і забілі 5 жыхароў. У чэрвені 1944 у баях каля вёскі загінуў 331 савецкі салдат (пахаваныя ў брацкіх магілах у цэнтры вёскі). Вызваленая 4 сьнежня 1943 году. 122 жыхары загінулі на фронце. Паводле перапісу 1959 году ў складзе калгасу імя С. М. Кірава (цэнтар — вёска Старая Рудня). Працуюць аддзяленьне сувязі, дзевяцігадовая школа, бібліятэка, фэльчарска-акушэрскі пункт, клюб.

Інфраструктура рэдагаваць

Побач аўтадарога Бабруйск — Гомель. На захадзе мэліярацыйныя каналы. Планоўка складаецца з доўгай просталінейнай мэрыдыянальнай вуліцы, да якой з захаду пад простым вуглом далучаецца адна, а з усходу дзьве кароткія просталінейныя вуліцы. Забудова двухбаковая, драўляная, сядзібнага тыпу.

Насельніцтва рэдагаваць

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf) С. 169
  2. ^ Гарады і вёскі Беларусі. Энцыкл. Т. 1. Кн. 1. — Менск, 2004.

Літаратура рэдагаваць