Цыпрыян Павал Бжастоўскі
Цыпрыян Павал Бжастоўскі (1612, Міхайлішкі, Гарадзенскі павет — 8 чэрвеня 1688, Варшава) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, дыплямат. Рэфэрэндар (1650—1681) і пісар вялікі літоўскі (1657—1672), кашталян (1681—1684) і ваявода троцкі (з 1684)[1].
 Герб «Стрэмя» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 1612 Міхайлішкі |
| Памёр | 8 чэрвеня 1688 Варшава |
| Пахаваны | |
| Род | Бжастоўскія |
| Бацькі | Ян Бжастоўскі Катажына Чарніцкая[d] |
| Дзеці | Эмануэль Бжастоўскі[d], Канстантын Казімер Бжастоўскі, Ян Уладзіслаў Бжастоўскі[d] і Антоні Бжастоўскі[d] |
| Дзейнасьць | дыплямат |
Быў старостам мядзельскім, ашмянскім, субоцкім, аранскім, азяцкім, даўгоўскім, быстрыцкім.
Біяграфія
рэдагавацьПрадстаўнік шляхецкага роду Бжастоўскіх гербу «Стрэмя», сын Яна, палкоўніка войска Вялікага Княства Літоўскага, і Кацярыны з Чарніцкіх. Адукацыю атрымаў у Віленскай акадэміі. Служыў пры двары канцлера вялікага літоўскага Альбрэхта Радзівіла. У 1640—1650 гадох быў рэгентам вялікай канцылярыі.
У 1642 годзе атрымаў урад стольніка віленскага, як дэпутат ад Упіцкага павету ўдзельнічаў у падпісаньні эклекцыі (абраньні) караля і вялікага князя Яна Казімера. У 1645 годзе атрымаў урад пісара дэкрэтавага, у 1650 годзе — рэферэндара вялікага літоўскага, у 1650 годзе — пісара вялікага літоўскага. У 1674 годзе быў электарам Яна Сабескага з Ашмянскага павету, хоць першапачаткова выступаў за кандыдатуру сына маскоўскага гаспадара Фёдара Аляксеевіча. У 1681 годзе стаў кашталянам троцкім. Атрымаў прызначэньне ад Яна Казімер на агляд цела Сьвятога Казімера. З 1684 году — ваявода троцкі.
Нааднаразова абіраўся паслом на соймы, а таксама кіраваў дачыненьнямі з Маскоўскай дзяржавай. Удзельнічаў у перамовах з маскоўскімі пасламі ў Нямежы ў 1658 годзе, у Андросаве ў 1663—1664 гадох, у складаньні Андросаўскага замірэньня 1667 году ў час вайны з Маскоўскай дзяржавай 1654—1667 гадоў. У 1670 годзе за панесеныя страты ўлады выдалі яму 15000 польскіх злотых. Быў паслом у Маскву ў 1671—1672 і 1679 гадох. Ад маскоўскага гаспадара атрымаў багата аздоблены абраз Найсьвяцейшай Багародзіцы, які потым падараваў менскім езуітам (яго сын Антон быў рэктарам Менскай езуіцкай калегіі).
Ажаніўся з Барбарай Дунін-Раецкай. У шлюбе нарадзіліся дзеці:
- Эмануэль (?—1689), пісар вялікі літоўскі
- Канстантын Казімер (1644—1722) — біскуп смаленскі i віленскі
- Ян Уладзіслаў (1644—1722) — кашталян троцкі
- Антоні (1666—1718) — езуіт, рэктар Менскага езуіцкага калегіюму
- Тэрэза (?—1721), жонка кашталяна віцебскага Марцыяна Міхала Агінскага
Спачыў ў Вільні ў касьцёле Сьвятога Яна. Пры жыцьці вёў дыярыюшы пасольстваў, зьбіраў лісты, рэляцыі і інш. дакумэнтальныя крыніцы. Па ім засталося 13 тамоў дакумэнтальнага матэрыялу, якія адышлі каралю і вялікаму князю Станіславу Аўгусту Панятоўскаму. Лёс збору невядомы.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Пазднякоў В. Бжастоўскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 326.
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мядзельскага р-на. — Мн.: БелЭн, 1998. — 635, [3] с. ISBN 985-11-0107-9.