Царква Сьвятога Ільлі Прарока (Бешанковічы)
Помнік гісторыі | |
Царква Сьвятога Ільлі Прарока
| |
Ільлінская царква
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Бешанковічы |
Каардынаты | 55°02′52.23″ пн. ш. 29°27′28.30″ у. д. / 55.0478417° пн. ш. 29.4578611° у. д.Каардынаты: 55°02′52.23″ пн. ш. 29°27′28.30″ у. д. / 55.0478417° пн. ш. 29.4578611° у. д. |
Канфэсія | Беларускі экзархат |
Эпархія | Віцебская і Аршанская япархія[d] |
Архітэктурны стыль | псэўдарускі стыль[d] |
Аўтар праекту | Мікалай Высоцкі[d] |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Царква Сьвятога Ільлі Прарока | |
Царква Сьвятога Ільлі Прарока на Вікісховішчы |
Царква Сьвятога Ільлі Прарока — помнік гісторыі другой паловы XIX стагодзьдзя (мураўёўка) у Бешанковічах. Знаходзіцца ў цэнтры места, на левым беразе ракі Дзьвіны, каля гістарычнага Рынку[a]. Дзее. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя
рэдагавацьМураваную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Бешанковічах збудавалі ў 1866—1870 гадох на месцы царквы Сьвятога Пасаду.
Архітэктура
рэдагавацьПрыклад эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Гэта цэнтрычны крыжова-купальны храм, узьняты на высокі цокаль. Два пэрпэндыкулярна скрыжаваныя нэфы завяршаюцца магутным 8-гранным сьветлавым барабанам з шатром і купалам-цыбулінай. Аналягічныя меншыя маштабам купалы-цыбуліны маюць квадратныя ў сечыве кутнія вежы-званіцы.
Усярэдзіне крыжовыя скляпеньні перакрыцьця падтрымліваюцца чатырма слупамі. У афармленьні інтэр’еру выкарыстоўваецца алейная трафарэтная размалёўка[1].
Галерэя
рэдагавацьГістарычныя здымкі
рэдагаваць-
1910 г.
-
Па пажары, 1922 г.
-
ліпень 1941 г.
-
ліпень 1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
Сучасныя здымкі
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
Галоўны фасад
-
Бакавы фасад
-
Выгляд уночы
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Ўрыцкага, 2
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.
Літаратура
рэдагаваць- Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 213Г000143 |