Званіца
збудаваньне са звонам(і)
Звані́ца — асобнае вежападобнае збудаваньне або частка храма ў сакральнай архітэктуры, на якой месьціліся званы.
На Беларусі званіцы вядомы з ХІ ст. Дадаткова выкарытоўваліся як гаспадарчыя памяшканьні, брамы, дазорныя ці абарончыя вежы. Званіцы звычайна ставілі перад храмам, на вуглу агароджы або над брамаю.
Драўляныя званіцы
рэдагавацьПершым вядомым адлюстраваньнем драўлянай званіцы на Беларусі зьяўляецца гравюра Браўна 1572 году. Збудаваньні гэтага тыпу былі вельмі распаўсюджаны на Беларусі. З XVI ст. сталі вядомыя і галоўныя віды званіцаў:
Па вонкавым вырашэньні на:
Найбольш пашыранымі на Беларусі былі квадратныя ў пляне двухярусныя званіцы.
Мураваныя званіцы
рэдагавацьМураваныя званіцы звычайна былі яруснымі або аркаднымі.
Літаратура
рэдагаваць- Сергачоў, С. А. Драўляныя званіцы//Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. 4/1981
- Лазука, Б. А. Слоўнік тэрмінаў: Архітэктура, выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва. Мінск, 2001
- Якімовіч, Ю. А. Драўлянае дойлідства беларускага Палесся. Мн., 1978.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Званіца — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў