Тэ́ўтабад, Таўбут (Табут, Цябот) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Цебут.

Teutobod
Diebot
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Teuto + Bodo
Teuto + Boto
Іншыя формы
Варыянт(ы) Таўбут, Табут, Цябот, Цебут
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Тэўтабад»

Паходжаньне рэдагаваць

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Тэўтабод, Тэўбод або Цябод (Teutobod, Teubod, Thiabod[a]) і Дзібот (Diebot) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -тэўд- (-дэўт-, -тыд-) (імёны ліцьвінаў Таўтвід, Таўтывіл, Таўтгерд; германскія імёны Teutwidis, Theudowills, Teutgerdis) паходзіць ад гоцкага þiuda[3], германскага þeudo[4] 'род, народ'[5], аснова -буд- (-бод-) (імёны ліцьвінаў Будзівід, Будар, Будрых; германскія імёны Bodwidus, Buder, Boderich) — ад бургундзкага buda 'пасол, пасланьнік' або германскага bodo 'гаспадар', аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[6] або ад асновы -буд- (-бод-)[7]. Такім парадкам, імя Таўбут азначае «камель роду»[2]. Апроч таго, адзначалася германскае імя Taboth (Ta-both)[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Raczkonis Thabuthovicz (20 студзеня 1433 году)[9]; Jakub Raczko Tabutowicz (1433—1440 гады)[10]; Кревское волости и Холхолское волости. Станку Тяботовичу чотыри чоловеки (1440—1492 гады)[11]; у Ошменьском повете… людеи… а Андрея Тябутовича (15 сьнежня 1517 году)[12]; Marek Łększa Janowiczowie Tabatowie (7 сьнежня 1611 году)[13]; панъ Адамъ Войтеховичъ Яновичъ Товъбутовичъ (23 чэрвеня 1691 году)[13]; pana Jana Alexieiowicza Tiebuta (20 траўня 1704 году)[14][b].

Носьбіты рэдагаваць

На 1906 год існавала вёска Цябуты ў Себескім павеце Віцебскай губэрні[19].

Назву Цябуты маюць вёскі на гістарычных Ашмяншчыне і Меншчыне.

Глядзіце таксама рэдагаваць

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Паводле назвы мясцовасьці Thiabodingahem
  2. ^ Таксама: въ Бутка Стебутовича землю (2 ліпеня 1493 году)[15], nobiles… Olyechno Stabuthowycz (6 сьнежня 1522 году)[16] (параўн.: Dawid Żminigajło Jawgiel, т. б. z Minigajła[17])

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1425.
  2. ^ а б в Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 209.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
  7. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
  8. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 485.
  9. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 94.
  10. ^ Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 246.
  11. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 23.
  12. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 382.
  13. ^ а б Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 469.
  14. ^ Дук Д. Полацк і палачане (IX—XVIII стагодзьдзі). — Наваполацк: ПДУ, 2010. С. 172.
  15. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 73.
  16. ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 151.
  17. ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
  18. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 436.
  19. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 378.