Таўцігерд (Тэўтыгерд, Таўтгірд, Таўгірт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча. Жаночая форма імя — Тэўтгерда, Тэўтгарда[1].

Teutgerdis
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Teuto + Gerd
Іншыя формы
Варыянт(ы) Тэўтыгерд, Таўтгірд, Таўгірт, Тыгірд
Вытворныя формы Даўгерд
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Таўціґерд»

Тэўтгерда, Тэўтгарда або Тытгарт (Teutgerdis, Teutgardis, Titgart) — імя германскага паходжаньня[2][3][4]. Іменная аснова -тэўд- (-дэўт-, -тыд-) (імёны ліцьвінаў Таўдвід, Таўцівіл, Таўтвін; германскія імёны Teutwidis, Theudowills, Teutwin) паходзіць ад гоцкага þiuda[5], германскага þeudo[6] 'род, народ'[7], а аснова -гард- (-герд-, -герт-) (імёны ліцьвінаў Альгерд, Вісігерд, Мундыгерд; германскія імёны Algardus, Wisgeard, Mundgerd) — ад гоцкага gairdan 'падпяразваць' (пераноснае 'ахоўваць'), garda 'агароджа' (пераноснае 'ахова, бясьпека')[8]. Такім парадкам, імя Таўцігерд азначае «ахова роду»[3].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Nicolao Tavtigerd[9], Nicolaus Tawtigerd[10], Nicolaum Tawtygerd[11] (2 кастрычніка 1413 году); Teutigerd Mischegoliensis [tenutarii] (27 лютага 1434 году)[12][13]; nobilis Albertus Ywaschkowitz laicus et Elisabeth Andree Thowtgirdowitz mulier, coniuges (21 чэрвеня 1481 году)[14]; Tadeusz Tawgirt x; Antoni Tawgirt x (9 лютага 1791 году)[15].

Носьбіты

рэдагаваць
  • Мікалай Таўцігерд ( па 1434) — староста майшагольскі

Таўціґерды-Дрневічы (Таўтыґерды-Драневічы[16]) — літоўскі шляхецкі род[17].

Тыґірды — літоўскі шляхецкі род[18].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Древнегерманские имена
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1429.
  3. ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 68.
  5. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 209.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
  7. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  9. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  10. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  11. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 69.
  12. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 105.
  13. ^ Урбан П. Старажытныя ліцьвіны: мова, паходжаньне, этнічная прыналежнасьць. — Менск: 2001. С. 202.
  14. ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 242.
  15. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 465.
  16. ^ Літоўская шляхта, Генэалёгія Лычкоўскіх
  17. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты
  18. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Т, Згуртаваньне беларускай шляхты