Саргоўд (Сарголт, Саркоўт) — мужчынскае імя.

Saregaud
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Saro + Gaudo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Сарголт, Саркоўт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Саргоўд»

Паходжаньне

рэдагаваць

Сарыгаўд (Saregaud) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -сар- (-сер-) (імёны ліцьвінаў Сарвід, Сарвіла, Сарман; германскія імёны Sarvidis, Sarvilo, Saraman) паходзіць ад гоцкага і германскага sarwa 'зброя'[2], а аснова -гаўд- (-гаўт-, -каўд-) (імёны ліцьвінаў Гаўдзін, Гаўтоўт, Гаўдземунда; германскія імёны Gaudin, Gautald, Gaudemund) — ад германскага *gautaz 'гот'[3] або гоцкага goþs 'добры, годны', godei 'дабро, годнасьць, цнота'[4].

Адпаведнасьць імя Саргоўд германскаму імю Saregaud прызнае летувіскі лінгвіст Ёзас Юркенас(lt)[5]. Адпаведнасьць гэтых імёнаў ён адзначыў яшчэ ў 1976 годзе[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: nobilis Sorgołt Jurgiewicz (1492 год)[7]; бояринъ Вилькомирскии… Соркговтъ Миколаевичъ (каля 1516 году)[8]; бояръ нашыхъ: Михаила Сарковътовича (каля 1516—1517 гадоў)[9]; земли пустовъских в Неменчинскои волости… Сарковъташки (7 ліпеня 1518 году)[10]; Пашъко Соркговтовичъ[11], Сориговтъ Миколаевичъ[12], Милошъ Соркговъдовичъ[13] (1528 год); на боярыню повету Виленъского Соркговтовую Катерыну (8 сакавіка 1541 году)[14]; Катерина Соркговътовая (6 кастрычніка 1546 году)[15]; у войтовстве Мартина Соркговтовича (1557—1558 гады)[16]; Павелъ Петровичъ Сорковътовича… Юръи Пашковичъ Сорковтовича (1567 год)[17]; Jan, Sargałtow zięc (7 красавіка 1610 году)[18].

Носьбіты

рэдагаваць

На гістарычнай Віленшчыне існуе вёска Соргаўцы.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 607, 1299.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 123, 126.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  5. ^ Юркенас, Ю. Основы балтийской и славянской антропонимики. — Вильнюс, 2003. С. 130.
  6. ^ Юркенас Ю. Балтийские антропоосновы LIAUB-, DAG-, GUD- // Повідомлення Української ономастичної комісії. Вип. 15. — Київ: Наукова думка, 1976. С. 9.
  7. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 453.
  8. ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 1158.
  9. ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 1147.
  10. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 10 (1440—1523). — Vilnius, 1997. P. 43.
  11. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 72.
  12. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 74.
  13. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 75.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 229 (10) (1540—1541). — Vilnius, 2003. P. 142.
  15. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 47.
  16. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 42 (1556—1562 гг.). — Менск, 2015. С. 48.
  17. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 544.
  18. ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 49.
  19. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 332.