Гаўдзін
Гаўдзін (Голдзін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Гаўдзін лац. Gaŭdzin / Haŭdzin | |
| Gaudin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gaudo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Голдзін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гаўдзін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГаўдзін або Гаўдзен (Gaudin, Gaudenus) і Голдзін (Goldine) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гаўд- (-гаўт-, -каўд-) (імёны ліцьвінаў Гаўтоўт, Гаўдземунда, Саргоўд; германскія імёны Gautald, Gaudemund, Saregaud) паходзіць ад германскага *gautaz 'гот'[2] або гоцкага goþs 'добры, годны', godei 'дабро, годнасьць, цнота'[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gołdyn[4].
У Прусіі бытавала імя Гаўдын (Гаўдэн): Gaudyn (1340 год)[5], Gauden (1356 год)[6], Gaudine (1360 год)[6], Gaudenne (1389 год)[5], Gawdyn (1396 год)[5], Gawdine (1401 год)[5], Goldyn / Goltenne[7].
Адпаведнасьць прускага імя Gaudenne германскаму імю Gaudenus прызнае летувіскі лінгвіст Ёзас Юркенас(lt)[8].
У Польшчы ў XVII—XVIII стагодзьдзях адзначалася прозьвішча Gaudyn (Gauden)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: verschreibt den Preussen Gaudini (1284 год)[10]; въ Своротве выслужилъ земль пустовъскии на имя Борутевъщину, Кгольдиновъщину (29 кастрычніка 1546 году)[11]; Franciscus Gaudynowicz (1752 і 1753 гады)[12]; Obrąb Brywerow… Piotr Gaudzin y Stywran, Kraslawscy (1 лютага 1765 году)[13].
Носьбіты
рэдагавацьНа 1906 год існавала вёска Гальдзіны ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[14].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 613, 664, 1140.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 123, 126.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 74.
- ^ а б в г Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 29.
- ^ а б Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 504.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 35.
- ^ Юркенас Ю. Балтийские антропоосновы LIAUB-, DAG-, GUD- // Повідомлення Української ономастичної комісії. Вип. 15. — Київ: Наукова думка, 1976. С. 9.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 547.
- ^ Dukavičienė I. XIII amžiaus prūsų asmenvardžiai prūsų registre // Acta linguistica Lithuanica. T. 72, 2015. P. 237.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 29 (1546—1547). — Vilnius, 2016. P. 80.
- ^ Biblioteka gdańska: Seria źródeł historycznych. Nr. 7—8. S. 198, 203, 454.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 70.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 358.