Рынк
Рынк, Рынка, Рынг — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Рынк лац. Rynk | |
| Rinco | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Рынка, Рынг |
| Зьвязаныя імёны | Рынгель, Рынкун, Рынгольд |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рынк» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Рынка або Рынга, пазьней Рынк (Rinco, Ringo[1], Ringk) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -рынг- (-рынк-) паходзіць ад германскага hring 'кольца'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Рынгель, Рынкун, Рынгольд (Рынгвальд). Адзначаліся германскія імёны Ringel, Ringun, Ringold (Ringwald).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Ringo і Rynko[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Богданъ Рынъковичъ (1528 год)[5]; Иван Ринков маеть именье отчызное (1552 год)[6]; мещанинъ места Виленского немецъ Ганусь Рынкъ (22 сьнежня 1597 году)[7]; Janko Rynkowicz… Maciey Rynkowicz (1561 год)[8]; Rynko Jankowicz (1561—1566 гады)[9]; Jacub Rinko (1563 год)[10]; Рынко Вештортович (9 ліпеня 1572 году)[11]; Piotr Rynkiewicz (1641 год)[12]; domek spustoszały Stefana Rynkiewicza… domek Jakuba Rynkiewicza (1690 год)[13]; Marcus Rynkiewicz (1697 год)[14]; u Rynkiewicza (6 студзеня 1700 году)[15]; pater Benedictus Rynkiewicz (1706 году)[16]; Benedykt Rynkiewicz (7 лістапада 1765 году)[17]; Gabrye. Rynko (19 красавіка 1782 году)[18]; Adam Rynkiewicz (1765 год)[19]; Josephus Rynkiewicz (7 верасьня 1782 году)[20].
Носьбіты рэдагаваць
- Багдан Рынкавіч — ашмянскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1567 году
- Ганус Рынк — віленскі мешчанін-немец, які ўпамінаецца ў 1597 годзе
- Тадэвуш Рынкевіч — шляхціч Наваградзкага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1777 годзе[21]
Рынкевічы (Rynkiewicz) — прыгонныя зь вёсак Дубіны, Чабаяў, Цябутаў (Ашмянскі павет), Чыжоўшчыны, Гудзеляў, Даўкшаў (Віленскі павет), ваколіцаў Сьвянцянаў і Жыжмараў, вёскі Чарнабылю (Троцкі павет), а таксама вольныя людзі зь вёсак Пашкайцяў і Грыгайцяў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[22][23].
Рынковічы (Rynkowicz) — прыгонныя зь вёсак Парокеі і Дравянікаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[24].
Рынкевічы (Rynkiewicz) — літоўскія шляхецкія роды з ваколіцаў Сьвянцянаў[25] і Троцкага павету[26].
У XVI ст. існаваў «грунт» Рынгі (Ринги) у Жамойцкім старостве[27].
На гістарычнай Берасьцейшчыне існуе вёска Рынкі, на гістарычнай Віленшчыне — Рынкаўшчына, на гістарычнай Аршаншчыне — Рынкоўка, на гістарычнай Ашмяншчыне — Рынкяны. Назву Рынкаўцы маюць вёскі на гістарычных Гарадзеншчыне і Лідчыне.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 135.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 877.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 203, 208.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 59.
- ^ Полоцкая ревизия 1552 года. — Москва, 1905. С. 158.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 20. — Вильна, 1892. С. 125.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 128—129.
- ^ Писцовая книга бывшего пинского староства составленная по повелению короля Сигизмунда Августа в 1561—1566 годах пинским и кобринским старостой Лаврином Войной. Ч. 1. — Вильна, 1874. С. 308.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 328.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 206.
- ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 98.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 45, 53.
- ^ Pasvalio Šv. Jono Krikštytojo parapijos jungtuvių įrašai 1697—1705 m., Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 263.
- ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 107.
- ^ Malewski Cz. Popis szlachty lidzkiej z 1765 roku // Rocznik Stowarzyszenia Naukowców Polaków Litwy. 2005. S. 168—183.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 423.
- ^ Яўген Анішчанка, Попис шляхты Гродненского повета 30.09 — 4.10.1765 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 22 лістапада 2016 г.
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1782 m. mirties įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Яўген Анішчанка, Шляхта Новогрудского воеводства на сеймике 1777 г. Список, Архіў гісторыка Анішчанкі, 13 лютага 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 359, 507, 521, 615, 731, 833.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 127, 299, 437.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 470.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 172.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 401.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 273.