РБ Ляйпцыг (футбольны клюб)

нямецкі футбольны клюб

«РБ Ляйпцыг» (па-нямецку: RB Leipzig) — нямецкі футбольны клюб з гораду Ляйпцыгу. Клюб быў заснаваны ў 2009 годзе з ініцыятывы кампаніі Red Bull GmbH, якая набыла правы клюбу пятага дывізіёну «Маркранштэт» з мэтай прасоўваньня новага клюбу да Бундэсьлігі на працягу васьмі гадоў. Мужчынскім прафэсійным футбольным клюбам кіруе арганізацыя RasenBallsport Leipzig GmbH[2]. «Ляйпцыг» праводзіць хатнія матчы на ​Рэд Бул Арэна. 12 траўня 2016 году «Ляйпцыг» забясьпечыў падвышэньне ў Бундэсьлігу на сэзон 2016—2017 гадоў пасьля перамогі над «Карльсруэ» зь лікам 2:0[3]. Годам пазьней «Ляйпцыг» атрымаў месца ў Лізе чэмпіёнаў УЭФА 2017—2018 гадоў, заняўшы другое месца ў Бундэсьлізе[4]. 18 жніўня 2020 году ўвайшоў у гісторыю клюбу як дата, калі дружына ўзяла ўдзел у першым паўфінале Лігі чэмпіёнаў, трываўшы паразу ад францускага «Пары Сэн-Жэрмэну». Мянушкай клюбу ёсьць «Чырвоныя бугаі» (ням. Die Roten Bullen), таму што кампанія, якая займаецца энэргітычнымі напоямі Red Bull, зьяўляецца адзіным інвэстарам клюбу[5].

РБ Ляйпцыг
Поўная назва RasenBallsport Leipzig GmbH
Заснаваны 19 траўня 2009
Горад Ляйпцыг, Нямеччына
Стадыён Рэд Бул Арэна
Умяшчальнасьць: 42 959
Прэзыдэнт Олівэр Мінцляф[d]
Кіраўнік Red Bull GmbH
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Бундэсьліга
 · 2023—2024 4 месца
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Трэція колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
Афіцыйны сайт

Гісторыя

рэдагаваць
 
«РБ Ляйпцыг» у Лізе чэмпіёнаў.

Перш чым інвэставаць у ляйпцыскі клюб, кампанія Red Bull GmbH, якую ўзначальвае суўладальнік Дытрых Матэшыц, тры з паловай гады шукаў падыходнае месца дзеля інвэстыцыяў у нямецкі футбол[6]. Акрамя Ляйпцыгу, кампанія таксама разглядала места ў Заходняй Нямеччыне і дасьледавала такія гарады, як то Гамбург, Мюнхэн і Дусэльдорф[7].

Першая спроба выйсьці на нямецкую футбольную сцэну была зробленая ў 2006 годзе. Паводле парады Франца Бэкенбаўэра, асабістага сябра Дытрыха Матэшыца, кампанія вырашыла інвэставаць у Ляйпцыг[8][9]. Мясцовы футбольны клюб «Заксэн», пераемнік былога чэмпіёна Ўсходняй Нямеччыны «Хэмі», на працягу многіх гадоў адчуваў фінансавыя цяжкасьці[10][11]. Red Bull GmbH распрацавала пляны інвэставаньня ў клюб да 50 мільёнаў эўра. Кампанія плянавала паглынаньне са зьменай колеру каманды і назвы клюбу. У дамоўленасьцях удзельнічаў кінапрадпрымальнік Міхаэль Кёльмэль, фундатар клюбу «Заксэн» і ўладальнік Цэнтральнага стадыёну[10][12]. Да 2006 году «Заксэн» выступаў у Обэрлізе, на той момант ужо чацьвёртай лігі паводле ўзроўню ў сыстэме футбольнай лігі Нямеччыны. Гуляючы ў чацьвёртым узроўні, клюб павінен быў прайсьці працэдуру ліцэнзаваньня Нямецкай футбольнай асацыяцыі. Red Bull GmbH і клюб былі блізкія да складаньня ўгоды, але на гэтыя пляны нямецкая асацыяцыя наклала вета, адхіліўшы прапанаваную новую назву клюбу «Рэд Бул Заксэн» і засьцерагаўся занадта вялікага ўплыву кампаніі[10][13][14]. Пасьля некалькіх месяцаў пратэстаў заўзятараў супраць удзелу кампаніі, якія перарасьлі ў гвалт, кампанія афіцыйна адмовілася ад далейшых плянаў[15].

Тады Red Bull GmbH зьвярнулася да клюбаў Заходняй Нямеччыны. Кампанія ўступіла ў кантакт з культавым гамбурскім клюбам «Санкт-Паўлі», вядомым прыхільнікамі зь левымі поглядамі. Неўзабаве высьветлілася, што заўзятары «Санкт-Паўлі» прынялі ўдзел у акцыях пратэсту супраць паглынаньня Рэд Булам зальцбурскай «Аўстрыі». Як толькі гамбурскаму боку стала вядома, што кампанія мае пляны, якія выходзяць далёка па-за рамкі звычайнага інвэставаньня, яны неадкладна спынілі кантакт[7]. Затым рушыла цікавасьць кампаніі да «Мюнхэн-1860», але выявілася, што клюб ня быў зацікаўлены ў інвэстыцыях і спыніў кантакты[16]. У 2007 годзе кампанія мела пляны інвэставаньня у дусэльдорфаўскую «Фартуну», клюб з больш чым 100-гадовай гісторыяй[17]. Калі пляны сталі былі агульнадаступнымі, зьявіліся чуткі аб магчымых перайменаваньні каманды ў «Рэд Бул». Пляны былі неадкладна сустрэтыя зь дзікімі пратэстамі прыхільнікаў клюбу[7], і клюб быў вымушаны зноўку вярнуцца да плянаў на Ўсходнюю Нямеччыну[7].

Ляйпцыг лічыўся найбольш спрыяльным месцам дзеля інвэстыцыяў. Патэнцыял дзеля стварэньня новага клюбу ў Ляйпцыгу здаваўся велізарным. Горад меў багатую гісторыю ў футболе, зьяўляючыся месцам заснаваньня Нямецкай футбольнай асацыяцыі і домам першых нацыянальных чэмпіёнаў Нямеччыны[6]. У часы НДР мясцовыя каманды, як то «Лякаматыў» і іхны супернік «Хэмі», гулялі на самым высокім узроўні ўсходненямецкай футбольнай лігі, нават на міжнародным узроўні. Цяперашні стан футболу быў, аднак, дрэнным. Ніводная дружына гораду не гуляла ў Бундэсьлізе з 1994 году[18], а таксама аніводная дружына нават не выступала ў прафэсійнай лізе з 1998 году[7]. Зважаючы на колькасьць насельніцтва Ляйпцыгу, горад меў значную эканамічную сілу і фанацкі патэнцыял. У той жа час на тэрыторыі вакол гораду не было клюбаў Бундэсьлігі, што яшчэ больш узмацніла магчымасьць прыцягненьня фундатараў і заўзятараў. Поруч з гэтым у Ляйпцыгу таксама мелася ўзорная інфраструктура. У горадзе быў вялікі аэрапорт, аўтамабільныя злучэньні і нават меўся вялікі сучасны футбольны стадыён[19]. Цэнтральны стадыён быў месцам правядзеньня чэмпіянату сьвету па футболе 2006 году і другім паводле велічыні футбольным стадыёнам на ўсходзе Нямеччыны пасьля Алімпіяды ў Бэрліне[20] .

Дасягненьні

рэдагаваць
Актуальны на 12 верасьня 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1   Бр Пэтэр Гулачы 1990
3   Аб Лютсарэль Геэртройда 2000
4   Аб Вілі Орбан (капітан) 1992
5   Аб Эль-Шадэй Бітшыябю 2005
6   ПА Эліф Элмас 1999
7   Нап Антоніё Нуса 2005
8   ПА Амаду Айдара 1998
9   Нап Юсуф Поўльсэн 1994
10   ПА Чаві Сыманс (ар. ПСЖ) 2003
11   Нап Ляіс Апэнда 2000
13   ПА Нікаляс Зайвальд 2001
14   ПА Крыстаф Баўмгартнэр 1999
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
16   Аб Люкас Клёстэрман 1996
18   ПА Артур Вэрмээрэн (ар. Атлетыка) 2005
19   Нап Андрэ Сылва 1995
20   ПА Асан Уэдрааго 2006
22   Аб Давід Раўм 1998
23   Аб Кастэльлё Люкеба 2002
24   ПА Ксавэр Шлягер 1997
25   Бр Леапольд Цынгерле 1994
26   Бр Маартэн Вандэвоорт 2002
30   Нап Бэньямін Шэшка 2003
39   Аб Бэньямін Гэнрыкс 1997
44   ПА Кевін Кампль 1990

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць