С (кірыліца)

кірылічная літара

С, с (эс; курсіў: С с ) — 19-я літара беларускага кірылічнага альфабэту. Выкарыстоўваецца таксама ўва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (18-я ў баўгарскім, 19-я ў расейскім, 21-я ў сэрбскім, 22-я ў македонскім і ўкраінскім) і ў пісьмовасьці некаторых неславянскіх народаў.

Літра кірыліцы С
Сс
Выява
Њ  О  П  Р  С  Т  Ћ  Ќ  У
  У лацінцыS · s
Зьвесткі
  Гук[s]
  Назва ў Юнікодзеcyrillic capital letter es
cyrillic small letter es
  ЮнікодС: U+0421
с: U+0441
  HTMLС‎: &#1057, &#x421
с‎: &#1089, &#x441
  UTF-16С‎: 0x421
с‎: 0x441
  URL-кодС: %D0%A1
с: %D1%81
Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбаліЛацінскія літарыКірылічныя літары

У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах носіць назву «слово», што магло азначаць рознае: «слова, гаворка, казаньне, чутка, вестка, пропаведзь, выслоўе, Пісаньне, запавед». У кірыліцы звычайна лічыцца 19-ай паводле парадку і выглядае як ; у глаголіцы паводле ліку 20-я, мае выгляд . У абодвух альфабэтах лікавае значэньне — 200. У глаголіцы літара паходзіць ад спалучэньня хрысьціянскіх сымбаляў трыкутніку і кругу — як і перавернуты знак глаголіцы для І.

Можа быць малой і вялікай. Мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне Рэдагаваць

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах С мае лічбавае значэньне — 200.