С (кірыліца)
С | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Кірыліца | |||||||||||||
А | Б | В | Г | Ґ | Д | Ђ | |||||||
Ѓ | Е | Ё | Є | Ж | Ѕ | З | |||||||
И | І | Ї | Й | Ј | К | Л | |||||||
Љ | М | Н | Њ | О | П | Р | |||||||
С | Т | Ћ | Ќ | У | Ў | Ф | |||||||
Х | Ц | Ч | Џ | Ш | Щ | Ъ | |||||||
Ы | Ь | Э | Ю | Я | |||||||||
Архаічныя літары кірыліцы | |||||||||||||
Ꙁ | Ꙃ | Ꙅ | Ꙇ | Ꙉ | Ҁ | Ѻ | |||||||
Ѹ | Ꙋ | Ѡ | Ѽ | Ꙍ | Ѿ | Ꙏ | |||||||
Ѣ | Ꙑ | Ꙓ | Ꙕ | Ꙗ | Ѥ | Ѧ | |||||||
Ꙙ | Ѫ | Ꙛ | Ѩ | Ꙝ | Ѭ | Ѯ | |||||||
Ѱ | Ѳ | Ѵ | Ѷ | Ꙟ | Ꙡ | Ꙣ | |||||||
Ꙥ | Ꙧ | Ꙩ | Ꙫ | Ꙭ | ꙮ | Ꚙ | |||||||
Ꚛ |
С, с (назва эс) — 19-я літара беларускага кірылічнага альфабэту. Выкарыстоўваецца таксама ўва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (18-я ў баўгарскім, 19-я ў расейскім, 21-я ў сэрбскім, 22-я ў македонскім і ўкраінскім) і ў пісьмовасьці некаторых неславянскіх народаў. У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах носіць назву «слово», што магло азначаць рознае: «слова, гаворка, казаньне, чутка, вестка, пропаведзь, выслоўе, Пісаньне, запавед». У кірыліцы звычайна лічыцца 19-ай паводле парадку і выглядае як ; у глаголіцы паводле ліку 20-я, мае выгляд
. У абодвух альфабэтах лікавае значэньне — 200. У глаголіцы літара паходзіць ад спалучэньня хрысьціянскіх сымбаляў трыкутніку і кругу — як і перавернуты знак глаголіцы
для І.
Можа быць малой і вялікай. Мае рукапісны й друкаваны выгляд.
Лічбавае значэньнеРэдагаваць
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах С мае лічбавае значэньне — 200.