Мардвін (імя)
Мардвін, Мардзьвін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Мордвін[a] (Мортвін).
| Мардвін лац. Mardvin | |
| Merduwin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mardo + Wino |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Мардзьвін, Мордвін, Мортвін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мардвін» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Мартвін або Мердувін (Martoin, Merduwinus[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -мард- (-март-) (імёны ліцьвінаў Марціла, Мардвіл[3]; германскія імёны Martilo, Martoaldus[1]) паходзіць ад лацінскага імя Марцін[1] або хрысьціянскага імя Мардас[b], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: а бояре кобрынскии… Моръдвинъ Кочанович (10 чэрвеня 1491 году)[7]; terram nostram dictam Mordwinowsczyna, quam post mortem eiusdem Morduin (1512 год)[8]; Юхно Мордвиновичъ[9], Мацъ а Мордвинъ, а Мартинъ кон[10] (1528 год); Iwan, Bogdan, Makxym Mordwynowyczey… Wlasz Mordwynowycz… Hygnath Mordwynowycz (1552—1555 гады)[11]; Franciszek Mordwin… Michał Mordwin (1765 год)[12].
Носьбіты рэдагаваць
- Юхна Мардвінавіч — мерацкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Мардвін — пінскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Міхал і Франц Мордвіны — шляхцічы Полацкага ваяводзтва, якія ўпамінаюцца ў 1765 годзе[13]
Мордвіны (Mordwin) гербаў Суліма і Сушынскі — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[14], які меў уладаньні ў Віцебскай губэрні і Жамойці[15]. З XVII ст. прыдомкам Мордвін карыстаўся шляхецкі род Шчодраў[16].
Тарасевічы з Мортвінаў — літоўскі шляхецкі род[17].
Мордвіны — парафіяне касьцёла ў Лепелі на 1816—1817 гады[18].
На 1910 год існаваў маёнтак Мардвінава ў Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні[19].
Глядзіце таксама рэдагаваць
Заўвагі рэдагаваць
- ^ Іншыя прыклады аналягічнага пераносу націску: імя Даўгерд і прозьвішча Доўгерд (Доўгірд), імя Даўмонт і прозьвішча Домант (Доўмант), імя Жыгімонт і прозьвішча Жыгмант
- ^ Прыклад падобнага спалучэньня асновы -віл- зь іншай, з усяго відаць, таксама вытворнай ад асабістага імя (Станіслаў, Станька) асновай — Станквиль Монвиловичъ з Ковенскага павету (баярын з попісу войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году[4])[5]
Крыніцы рэдагаваць
- ^ а б в Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 168.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1099, 1609.
- ^ Беларускі архіў. Т. 3. — Менск, 1931. С. 386.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 83.
- ^ Юркенас, Ю. Основы балтийской и славянской антропонимики. — Вильнюс, 2003. С. 34.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Пожалование Кобринскому монастырю Святого Спаса (1491), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Вып. 2. 18‑я и 32 книги записей Литовской метрики: Метрика королевы Боны. — Москва, 2018. С. 248.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 92.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 151.
- ^ Писцовая книга Пинского и Клецкого княжеств, составленная Пинским старостою Станиславом Хвальчевским в 1552—1555 г. — Вильна, 1884. С. 24, 260, 266.
- ^ Mienicki R. Rejestr popisowy województwa połockiego z dn. 30 IX. 1765 r. // Ateneum Wileńskie. Т. 11 (1936). S. 328.
- ^ Яўген Анішчанка, Попис шляхты Полоцкого воеводства 30.09.1765 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 жніўня 2015 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 679.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 4. — Rzeszów, 2001. S. 210.
- ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897.S. 81.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Т, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Яўген Анішчанка, Лепель костел списки прихожан 1816—1817, Архіў гісторыка Анішчанкі, 24 жніўня 2015 г.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 142.