Ліпа (па-лацінску: Tilia) — род лістападных дрэваў сямейства ліпавых.

Ліпа
Bioul AR1aJPG.jpg
Ліпа буйналістая
Клясыфікацыя
Царства Расьліны
Аддзел Пакрытанасенныя
Кляса Двудольныя
Атрад Мальвакветныя
Сямейства Мальвавыя
Падсямейства Ліпавыя
Род Ліпа
Бінамінальная намэнклятура
Tilia

Этымалёгія назвыРэдагаваць

Біялягічнае апісаньнеРэдагаваць

 
Кветкі ліпы

Дрэвы вышынёй да 15—20 м (часам да 40 м), дыямэтрам да 2 м. Лісьце нераўнабокае, круглавата-сэрцападобнае, завостранае, пілаватае. Кветкі жоўтыя, або жоўта-белыя, духмяныя, у паўпарасоніках. Плод — арэшак. Садовыя формы адрозьніваюцца сылюэтам кроны, афарбоўкай лісьця й кветак.

Цене-, мароза- і ветраўстойлівае дрэва. Жыве 300—400 гадоў.

 
Лісьце й ствол ліпы эўрапейскай

У Беларусі расьце паўсюдна.

ВыкарыстаньнеРэдагаваць

У якасьці лекавай расьліныРэдагаваць

ДраўнінаРэдагаваць

Ліпавы цьветРэдагаваць

МёдРэдагаваць

Ліпа ў гісторыі, паэзіі й культурыРэдагаваць

НазвыРэдагаваць

ПаэзіяРэдагаваць

 
Ліпа на паштовай марцы Беларусі

Ліпа

Высока, разлажыста
Расьселася пры хаце
Стара-старая ліпа,
Паважная, як свацьця.

Сто лет ужо старухе,
А можа, нават болей,
Ад віхраў і ад бураў
Ня мела век патолі.

Сто лет – кавалак часу,
Ня сто дзён, ня сто тыдняў,
Якіх зайшло праменаў
Збадаці ўсё абрыдне.

Няшчасьцяў, кляцьбы, плачу
Было, што, Божа мілы!
Нябожчыкаў бязь ліку
Сыходзіла ў магілу.

А ліпа ані дбае,
Жыве, стаіць пры хаце
Высока, разлажыста,
З павагай, нібы свацьця.

—Янка Купала

ЛітаратураРэдагаваць

Вонкавыя спасылкіРэдагаваць

  Ліпасховішча мультымэдыйных матэрыялаў