Кніга прарока Ёіля

Кні́га праро́ка Ёіля — кніга Старога Запавету, шаснаццатая частка Танаху. Другая з кніг г. зв. малых прарокаў.

Ілюстрацыя да 2 разьдзелу кнігі Ёіля

Аўтарства

Кніга прадстаўленая ​​як «слова Гасподняе, якое было Ёілю, сыну Ватуілаваму» (Ёіль 1:1). Гэта ўсё, што вядома зь Бібліі пра самога Ёіля. У перакладзе зь іўрыту Ёіль па-габрэйску: יוֹאֵל‎, або Ёэль, азначае «Егова ёсьць Бог». Блізкае знаёмства Ёіля зь Ерусалімам, яго храмам і асаблівасьцямі храмавага служэньня паказвае на тое, што мажліва, прарок пісаў сваю кнігу ў Ерусаліме або ў Юдэі. Апасродкавана з кнігі вынікае, што ён паходзіў зь Юдэі, мешкаў у Ерусаліме ды меў шчыльныя кантакты зь сьвятарскім асяродзьдзем. Кніга паўстала пасьля палону, імаверна ў IV стагодзьдзі.

Вонкавыя спасылкі

Кніга прарока Ёіля — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Кніга Ёіля ў перакладзе Васіля Сёмухі